tag:blogger.com,1999:blog-90860339646759196332024-03-04T20:46:31.790-08:00ಮಂಸೋರೆಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.comBlogger31125tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-10638785856352301042015-04-30T02:45:00.000-07:002015-04-30T02:45:53.991-07:00ಪಿತಾಜಿ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBVJKKEopwkdBuFiKVdzE2X-nFoCQ8pbMvlXSJ-cpaDpeR7vz6y0LBUpHYEqgQhNKay_ospLPBGVIo4hc4tvIuNoev5LkoCQxOGvDmz2d2BZIjMQEiLW_zzhJowj1v99Kgp8kzYVdUN4ec/s1600/MANSORE+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBVJKKEopwkdBuFiKVdzE2X-nFoCQ8pbMvlXSJ-cpaDpeR7vz6y0LBUpHYEqgQhNKay_ospLPBGVIo4hc4tvIuNoev5LkoCQxOGvDmz2d2BZIjMQEiLW_zzhJowj1v99Kgp8kzYVdUN4ec/s1600/MANSORE+2.jpg" height="222" width="320" /></a></div>
<br />
ತುಂಬಾ ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಿಮಗೆ ಪತ್ರ ಬರೀತಿದೀನಿ. ನಿಮ್ಮ ಬೆಂಬಲ, ಆಶೀರ್ವಾದ, ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದಿಂದ ದೊರೆತ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಸಾಗಿ ಬಂದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗಿನ ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಜನ್ಮದಿನಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಇಂದಿನದು ವಿಶೇಷವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.<br />
ಬಹುಶಃ ಇನ್ನು ಇದು ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗೋದಿಲ್ಲ.. ಇದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡೋಣ ಅಂತ ಅನಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲಾ ನೀವು ಮುನ್ನಡೆಸಿದಿರಿ.. ವಿಜಯ್, ಅನಿಲ್ ಸರ್, ಸೋಮ, ಶಿವು-ಪವಿತ್ರ, ಪ್ರಶಾಂತ್, ಅಖಿಲಾ, ಹರಿ ಎಂಬ ಮೂರ್ತ ರೂಪಗಳ ಮೂಲಕ ಈ ಸಿನೆಮಾ ದಡ ಸೇರುವಂತೆ ಮಾಡಿದಿರಿ. ನಾನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸೋತು ಹೋದೆ ಎಂದನಿಸುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ.. ಇವರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬರ ಮೂಲಕ ಮೇಲೆತ್ತಿದಿರಿ.. ಮುನ್ನಡೆಸಿದಿರಿ. ಅದರ ಫಲಿತಾಂಶ ಇಂದು ನಾನು..<br />
ಹಾಗಂತ ನಾನೇನೋ ದೊಡ್ಡ ಸಾದನೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಆದರೆ ತೀರಾ ಮೊನ್ನೆ-ಮೊನ್ನೆಯವರೆಗೆ ‘ಯಾರೋ’ ಆಗಿದ್ದ ನಾನು ಇಂದು ‘ಓ ಅವ್ನು’ ಅನ್ನೋ ಹಂತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೀನಿ.. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ‘ನೀವು’.<br />
ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಸಿನೆಮಾದ್ ಒತ್ತಡವನ್ನು ತಡೆಯಲಾಗದೆ ಗೊತ್ತು ಗುರಿ ಇಲ್ಲದೆ ಹುಚ್ಚನಂತೆ ನಾಂದೇಡ್, ಇಟಾರ್ಸಿ ವರೆಗೂ ಹೋಗಿ.. ಮುಂದೆಲ್ಲಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ.. ಕೊನೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಹುಡುಕಬೇಕೆಂದು ವಾಪಸ್ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು. ಬರುತ್ತಾ ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆದಲ್ಲೇ ಕನಸಿನ ಕೂಸಾದ ‘ಹರಿವು’ ಪೋಸ್ಟರ್ ರಿಲೀಸ್ ಮಾಡಿ ಇಂದಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ. ಆಗ ಗೆಳೆಯರ ಹಾರೈಕೆಗಳು ಅಶ್ಟು ಬಂದಾಗಲೂ ಖಂಡಿತ ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಸಿನೆಮಾ ಈ ಹಂತಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮುಟ್ಟುವುದೆಂದು ಖಂಡಿತ ಅನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.<br />
ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಬಂದ ಹಾದಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ.. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೂ ಸಾಗಿ ಇಲ್ಲಯವರೆಗೂ ನಾನು ಹೇಗೆ ಬಂದೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಕಾರಣ ಎಂತೆಂತಾ ಅನುಭವಗಳು.. ಜೊತೆಗಿದ್ದವರು ತುಂಬಾ ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಯುವ ಮಾತನಾಡಿದ್ದವರ ಮುಖವಾಡ ಕಳಚಿದಾಗ ಆಗಿದ್ದ ಆಘಾತ, ಎದುರಿಸಿದ ಆತಂಕ, ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಂತೆಲ್ಲಾ.. ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಎದುರಾದ ಸೋಲುಗಳು .. ನಾನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಹಾದಿಯ ಬಗ್ಗೆನೇ ಸಂದೇಹ ಮೂಡುವಂತೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದು ನಿಜ.<br />
ಆದರೆ ಪಿತಾಜಿ ಅಂತಹ ಎಲ್ಲಾ ಹಂತಗಳಲ್ಲೂ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಆಯ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಿರೂಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದಿರಿ. ಸೋಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆಯೂ ಮುನ್ನಡೆಸುವಂತ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಹಾಗೂ ಆ ಗೆಳೆಯರ ಮೂಲಕ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ಸಾದಿಸುವ, ಗುರಿಯನ್ನು ದಡ ಸೇರುವಂತೆ ಮಾಡಿದಿರಿ. ಥ್ಯಾಂಕ್ಯೂ ಪಿತಾಜಿ. ಎಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟ, ನೋವುಗಳನ್ನು ಮರೆಸುವಂತೆ ರಾಷ್ಟ್ರ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದಿದೆ. ಇದು ಅಂತಿಮವಲ್ಲ ಆರಂಭ ಮಾತ್ರ. ಮುನ್ನಡೆಯುವ ಹಾದಿಯನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಗೊಳಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಜ್ಞೆ ನನಗಿದೆ. ಈ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಅರಿವು ಸದಾ ಇರುವಂತೆ ನನ್ನ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP0tM3-e92o7zHS2L2QRsO_692yiPpAHfT6UJbi_qWGLUvH60TrvDod7_pxzdVFNREWP3_FkaqhitgiEjW-1714MmL-9hsvpeX_2ZYfmiWhvHjtYedD4Q_uQpWGTMpuD3UheRBxEjbpTsB/s1600/mansore+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP0tM3-e92o7zHS2L2QRsO_692yiPpAHfT6UJbi_qWGLUvH60TrvDod7_pxzdVFNREWP3_FkaqhitgiEjW-1714MmL-9hsvpeX_2ZYfmiWhvHjtYedD4Q_uQpWGTMpuD3UheRBxEjbpTsB/s1600/mansore+3.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
<br />
ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದಾಗ ನಿಮ್ಮ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ ದೊರೆತ ಸಾರ್ಥಕ ಭಾವ ಸದಾ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಇರಲಿ. ಈಗ ದೊರೆತಿರುವ ಫಲಿತಾಂಶ ಮತ್ತಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಗುರಿಗಳತ್ತ ಸಾಗುವ ಧೈರ್ಯ, ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡಲಿ ಎಂದು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ. ನಿಮಗೆ ನೀಡಿರುವ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿರುವುದನ್ನು ನೆರವರೇಸಲು ಬೇಕಾದ ಮನೋಶಕ್ತಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಎಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೆ ಆಗದಿರಲಿ.<br />
ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಯಾರ ಹಂಗೂ ಇಲ್ಲದೆ ನಿಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದೇ ನನಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ. ನಿಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದದಿಂದ ನನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ನಾನೇ ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಎಂಬ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಗೆಳೆಯರ ಹಿರಿಯರ ಬೆಂಬಲವೂ ಇದೆ. ನಾನು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಹಾದಿಯ ಪ್ರತೀ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ನಿಮ್ಮ ನೆರಳು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಿರಲಿ.<br />
ಇತೀ ನಿಮ್ಮ ಮಗ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqUwXyC5V76booaHJdVU3bj3T-s6g2IbgQy1t9k3UxFJZZDV0A14XK18xFFB1l-yiWw4eMTVlO2gwBiF2_-jpijNuoMtFi4ikJOq459zHqkidtSyqwCVAcfWG8Bu0icReZmh-SbJ-nluiC/s1600/mansore+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqUwXyC5V76booaHJdVU3bj3T-s6g2IbgQy1t9k3UxFJZZDV0A14XK18xFFB1l-yiWw4eMTVlO2gwBiF2_-jpijNuoMtFi4ikJOq459zHqkidtSyqwCVAcfWG8Bu0icReZmh-SbJ-nluiC/s1600/mansore+1.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
ಬಾಬು-ನಾನ್ನ<br />
<div>
<br /></div>
</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-54868460315935982872014-11-17T09:55:00.002-08:002014-11-17T09:55:59.366-08:00ಕನಸು ನನಸಾದ ದಿನ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ನಾನೂ ಸಿನೆಮಾ ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಕನಸು ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದದ್ದೇ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಚಲನಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದಾಗ. ಬೆಂಗಳೂರು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಭಾಗವಹಿಸದಿದ್ದರೂ, ಇಲ್ಲಿನ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಪ್ರತೀ ಬಾರಿ ಹೋದಾಗಲೂ, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶಿತವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಜಗತ್ತಿನ ನಾನಾ ದೇಶಗಳ ಅದ್ಬುತ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮುಂದಿನ ಬಾರಿಯಾದರೂ ನನ್ನ ಸಿನೆಮಾ ಇಂತಹ ಸಿನೆಮಾಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವಂತಿದ್ದರೆ ಎಂಬ ಆಸೆ ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತಲೇ ಬಂತು. ಈ ಆಸೆಯನ್ನು ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪನ ಮುಕ್ತ ಬೆಂಬಲವೇ ನನಗೆ ದೊಡ್ದ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನಾಸೆ ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ೨೦೦೯ರಲ್ಲೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನಾದರೂ ಅದು ಈಡೇರದೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಮೊದಲೇ ಪರಿಸಮಾಪ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.. ಆ ನಂತರ ೨೦೧೦ರಲ್ಲಿ ನನಗೆದುರಾದ ದೊಡ್ಡ ಆಘಾತ.. ಅಪ್ಪ ಭೌತಿಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದದ್ದು. ಆನಂತರ ಬಹುತೇಕ ನನ್ನ ಸಿನೆಮಾ ಕನಸನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಚಿವುಟಿ ಹಾಕಿ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಎದುರಾಗಿದ್ದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಒಳಗಿನ ಆಸೆ/ಕನಸು ಹಾಗೂ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಮಾಡಿದ್ದ ವಾದ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕನಸು, ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಮಾತು ಒಳಗೊಳಗೆ ಸಿನೆಮಾ ನಿರ್ದೇಶನದ ಆಸೆಯನ್ನು ಹಾಗೆ ಜೀವಂತವಾಗಿರಿಸಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಗೊಂದಲದ ಮಧ್ಯೆ ಡಾ.ಆಶಾ ಬೆನಕಪ್ಪನವರ ಅಂಕಣವೊಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನನ್ನ ನಾನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಜೀವನದೊಂದಿಗೆ ತಳುಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ಸಾಗಿದೆ. ಸುಮಾರು ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಮನದಲ್ಲೇ ಆಳವಾಗಿ ಮೂಡಿದ್ದ ಆಘಟನೆ ಕ್ರಮೇಣ ನನ್ನ ಸಿನೆಮಾ ಯಾವುದಾಗಬೇಕೆಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಮೂಡತೊಡಗಿತು.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSNPQ1KBoWV7212HUAImViSmQXDBz6ztt1fNmbWhJ6wAFE6M2xU5V0Sry-RKtAFGhVk9KkEVMW2mbEEsymso9-yuMYeGrBBw41U2862LWNgATPY7MnhHyaR_8A2Lq4S0VPWpJ9D5TFht3/s1600/harivu+biffes.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSNPQ1KBoWV7212HUAImViSmQXDBz6ztt1fNmbWhJ6wAFE6M2xU5V0Sry-RKtAFGhVk9KkEVMW2mbEEsymso9-yuMYeGrBBw41U2862LWNgATPY7MnhHyaR_8A2Lq4S0VPWpJ9D5TFht3/s1600/harivu+biffes.JPG" height="187" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
ಹೀಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ‘ಹರಿವು’ ಹಲವಾರು ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಇಂದು ನನ್ನ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಕನಸನ್ನು ನನಸಾಗಿಸುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕನಸಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ ಪುಕ್ಕ ಮೂಡುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿತ್ತೋ ಅಲ್ಲೇ ಈ ವರ್ಷ ನಮ್ಮ ‘ಹರಿವು’ ಪ್ರದರ್ಶಿತವಾಗುತ್ತಲಿದೆ. ಈ ಕನಸು ನನಸಾಗುವಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತಂಡದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಶ್ರಮವು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ತಂಡವಿಲ್ಲದೆ ಖಂಡಿತ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರ ಪೂರ್ತಿ ಶ್ರೇಯಸ್ಸು ನಮ್ಮ ಇಡೀ ತಂಡಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.<br />
ಸ್ಥಳ ಹಾಗೂ ಸಮಯದ ಅಭಾವದಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಿತ್ರರನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಿನೆಮಾದ ಪೂರ್ವಭಾವಿ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡವರು ಹಾಗೂ ಉಳಿದ ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ವಿನಯಪೂರ್ವಕವಾದ ಆಹ್ವಾನ ದಯವಿಟ್ಟು ಈ ಬಾರಿಯ ಚಲನ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಈ ಚೊಚ್ಚಲ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿ.<br />
<br />
-ಮಂಸೋರೆ<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-60776145256559487172014-08-24T13:44:00.001-07:002014-08-24T13:44:10.477-07:00ಇದು ಸೋಲಾ ಅಥವಾ ಸಾಧಿಸಿದೆನಾ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಪಿತಾಜಿ,,<br />
ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದೇ ಹೋಯ್ತು.. ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳು ಮಾತ್ರ ಹಾಗೇ ಉಳಿದಿವೆ.. ಮೊದಲಿಗೆ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.. ಪ್ರೀತಿಯ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪು ಹಾಗೂ ಅದು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಆತ್ಮ ಸ್ಥೈರ್ಯವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿಯೇ ಈ ಒಂದು ವರ್ಶ ಕಳೆದು ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದು ಒಂಟಿತನದಿಂದ ಮೂಡಿದ ಅಸಹಾಯಕತೆಯಾ? ಅಥವಾ ಈ ಮನಸಿನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿದ ದೇಹ ದೌರ್ಬಲ್ಯವಾ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಆದರೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಸರಿನಿಂದಾಗಿ ಬಹು ಪಾಲು ಸಮಯವನ್ನು ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬರದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದೆ. ಆ ನೋವಿನಿಂದಾಗಿ ಹುಚ್ಚನಾಗಿ ಅಲೆದೂ ಬಿಟ್ಟೆ.. ಆ ಮೂರು ದಿನಗಳು ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆಮಾರಿಯಂತೆ, ಹುಚ್ಚನಂತೆ, ಜನ್ರಲ್ ಕಂಪಾರ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಕೂತು ಇಲ್ಲಿಂದ ನಾಂದೇಡ್, ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಟಾರ್ಸಿ.. ಮತ್ತೆ ವಾಪಸ್ಸು ಬೆಂಗಳೂರು..<br />
ಆದರೂ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಲಲು ಒದ್ದಾಡಿದ್ದಾ ಅಥವಾ ಆಕೆಗೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಎಂಬ ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಎಷ್ಟೇ ನೋವಾದರೂ ತಡೆದುಕೊಂಡೆನಾ? ಅಥವಾ ಅದು ನನ್ನ ದೌರ್ಬಲ್ಯವಾ ಒಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅರ್ಥವಾಗಿರುವುದು ಇಷ್ಟೇ.. ಈ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಎಷ್ಟೊ ಸಿದ್ದಾಂತಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಹೊದಿಕೆ ಹೊದಿಸಿಬಿಟ್ಟು ಆಕೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯ ಮೀಸಲಿರಿಸಲು ಒದ್ದಾಡಿದೆ.<br />
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಒದ್ದಾಟಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಇಂದು ಈ ಹಂತದವರೆಗೆ ಬಂದು ಮುಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.<br />
<br />
ನಿಮಗಾಗಿ ಹಾಗೂ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದ ‘ಹರಿವು’ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ರಾಸಿನ ಕ್ಯೂಬ್ ಆಫೀಸ್ ಮುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕಾಕತಾಳೀಯವೋ ಎಂಬಂತೆ ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಧನುಶ್ ಕೈಗೆ ಸೌಂಡ್ ಸಿಡಿ ಕೊಟ್ತ ಸಮಯ ನೀವು ಉಸಿರು ತೊರೆದ ಸಮಯ ಆಸುಪಾಸು ಒಂದೇ ಆಗಿತ್ತು.<br />
<br />
ನನ್ನಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರ ಆಯ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದ ಲೋಪವೋ.. ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ೨೪ ರಂದು ಮೊದಲ ಪ್ರದರ್ಶನ ಏರ್ಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಸೋತು ಬಿಟ್ಟೆ.<br />
ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿವರೆಗೂ ಬಂದು ತಲುಪುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆಯೇ ‘ಹರಿವು’ ಸೆನ್ಸಾರ್ ಆಗುವ ಕೊನೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿದೆ.. ಅದಾದರೂ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುವುದೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕೈಲಾದಷ್ಟೂ ಕೊನೆಯ ಹಂತದವರೆಗೂ ಹೋರಾಡುತ್ತೇನೆ. ಕಾಸೊಂದಿದ್ದರೆ ಇದೆಲ್ಲ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈಗದೆಲ್ಲಾ ಚಿಂತಿಸುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಏನಾದರಾಗಲಿ ಈ ‘ಹರಿವು’ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಲಲೇ ಬೇಕು.<br />
<br />
ಇದನ್ನು ಹತ್ತು ಜನರಿಗೆ ತೋರಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಬರುವ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಇರುವನ್ನು ಶಾಶ್ವತಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ನನ್ನ ನಿರ್ಧಾರ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕು.. ಹೋರಾಟ ಸಾಗಿದೆ.. ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶ ನೀವೆ ನಿರ್ಧರಿಸಿ.. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನನ್ನೊಳಗೆ ಇದು ಸೋಲಾ? ಅಥವಾ ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದೆನಾ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲಿ<br />
<br />
ಇತೀ ನಿಮ್ಮ<br />
ಬಾಬು/ ನಾನ್ನ</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-27450622662316360502014-02-04T13:16:00.000-08:002014-02-04T13:19:13.707-08:00ಎರಡು ಹೈದ್ರಾಬಾದಿ ಬಿರ್ಯಾನಿ, ಒಂದು ಫುಲ್ ಪ್ಲೇಟ್ ಕಬಾಬು<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ವ್ಯಕ್ತಿ೧ : ಈ ಮುಸ್ಲಿಮ್ಮರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಮ್ ಹಿಂದು ಸಂಸ್ಕೃತಿನೇ ಹಾಳಾಗೋಯ್ತು...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ೨ : ಹೌದು .. ಇವರು ನಮ್ ಹಿಂದುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಮತಾಂತರ ಮಾಡಿದ್ರು.. ನಮ್ ಸಂಪತ್ತನ್ನೆಲಾ ದೋಚಿದ್ರು.. ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೊಡೆದು .. ತಮ್ಮ ಮಸೀದಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ್ರು.. ಆದರೂ ನಾವ್ ಏನ್ ಮಾಡಕ್ಕಾಗ್ಲಿಲ್ಲ..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ೧ : ಅಷ್ಟಾದ್ರೂ ... ಈ ನನ್ *** ಸಾಕಾಗ್ಲಿಲ್ಲ. ಇಂಡಿಯಾ ಡಿವೈಡ್ ಆದಾಗ ಇವ್ರಿಗೆ ಅಂತ ಬೇರೆ ದೇಶನೆ ಕೊಟ್ಟು ಹಾಳಾಗೋಗಿ ಅಂತಂದ್ರೆ .. ಅಲ್ಲಿಗೂ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ತೊಲಗ್ಲಿಲ್ಲ.. ಏನೋ ಅವ್ರಪ್ಪನ ಆಸ್ತಿ ಅನ್ನೋ ತರಾ ಕೆಲವ್ರು ಇಲ್ಲೇ ಝಂಡಾ ಊರ್ಕೊಂಡು ಕೂತ್ಬಿಟ್ರು.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ೨ : ಕೂತ್ಕೊಂಡವ್ರು.. ಅದಿಮ್ಕಂಡು ಇರೋದು ಬಿಟ್ಟು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದವ್ರ್ ಜೊತೆ ಸೇರ್ಕೊಂಡ್ ಇಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ನೀಡ್ತಿದ್ದಾರೆ... </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ೧ : ಇವ್ರು ಮಾಡಿರೋ ರಾದ್ಧಾಂತಗಳು ಒಂದಾ ಎರಡಾ.. ಇಡೀ ನಮ್ ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತೀನೆ ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೩ : ಏನ್ ನೀವಿಬ್ರು ಹೇಳ್ತಿರೋದು.. ನಿಜ್ವಾಗ್ಲು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದ್ದಾರ ಮುಸ್ಲಿಮ್ಮೋರು..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೧ : ಹೂ ಅಂತೀನೀ .. ಹೇಳ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ ಘಂಟೆ, ದಿನಾ ಅಲ್ಲಾ,, ತಿಂಗಳು .. ವರ್ಷಗಳೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ ಆ ***** ಳು ಮಾಡಿರೋ ಹಲ್ಕಾ ಕೆಲಸಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳೋದಿಕ್ಕೆ..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೩ : ಹೌದಾ ನನಗೂ ತಿಳ್ಕೋಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಆಸೆ ಇದೆ.. ಆದರೆ ನೀವ್ ಹೇಳ್ತಿರೋದು ನೋಡಿದ್ರೆ ಕೇಳಿಸ್ಕೊಳ್ಳೋದಿಕ್ಕೆ ತುಂಬಾನೆ ಟೈಮ್ ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ.. ಮೊದ್ಲು ಊಟ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣ .. ಆಮೇಲೆ ಎಷ್ಟೊತ್ತಾದ್ರು ಮಾತಾಡ್ಬಹುದು..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೧: ಹೌದು ಅದೂ ಸರೀನೆ.. (ಮಾಣಿ ನ ಕರೀತಾರೆ)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಮಾಣಿ : ಏನ್ ಬೇಕ್ ಸರ್...?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೩ : ನನಗೆ ಸೌತ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಮಿಲ್ಸ್ ಸಾಕು..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
(ವ್ಯಕ್ತಿ೧ ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿ೨ ಪರಸ್ಪರ ನೋಡಿ ನಗ್ತಾರೆ)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೨: ಈ ಹೋಟೆಲ್ ಗ್ ಬಂದು ಅನ್ನ ಸಾಂಬರ್ರು ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡ್ತೀರಲ್ರೀ (ವ್ಯಂಗ್ಯ ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೧ : ಈ ಹೊಟ್ಲು ಬಿರಿಯಾನಿಗೆ ಫೇಮಸ್ಸು, ನೀವ್ ನಾನ್ವೆಜ್ ತಿಂತೀರಾ ತಾನೆ?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೩: ಹೂ.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೧: ಹಾಗಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲಿ ನೀವು ಬಿರಿಯಾನಿ ಟೇಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ಲೇ ಬೇಕು.. (ಮಾಣಿ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ) ಎರಡು ಹೈದ್ರಾಬಾದಿ ಬಿರ್ಯಾನಿ, ಒಂದು ಫುಲ್ ಪ್ಲೇಟ್ ಕಬಾಬು, (ವ್ಯಕ್ತಿ ೨ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ) ನಿಮಗೆ ಏನ್ ಬೇಕೋ ಹೇಳ್ಬಿಡಿ..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೨: ನನಗೂ ಒಂದು ಬಿರಿಯಾನಿ... ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಫುಲ್ ತಂದೂರಿ, ಮತ್ತೆ ಮೊಘ್ಹಲಾಯಿ ಚಿಕನ್ನು.. ಸ್ಪೈಸಿಯಾಗಿ ಇರ್ಬೇಕು.. ಆಯ್ತಾ....</div>
<div>
<br /></div>
<div>
(ಮಾಣಿ ಹೋಗ್ತಾನೆ)</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ವ್ಯಕ್ತಿ ೧ : ಆ ನಾನ್ ಏನ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೆ.. ಆ ಸಂಸ್ಕೃತಿ... ಹೌದು..... ಈ ನನ್ ***** ಳು ಬಂದು ನಮ್ ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತೀನೆ ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ರೂ..........................................................</div>
<div>
<br /></div>
</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-3723802988059512432013-08-24T01:03:00.000-07:002013-08-24T01:03:15.030-07:00ಮೂರು ವರ್ಷಗಳು..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಪಿತಾಜಿ.. ಮೂರು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆಯಿತು.. ನೀವಿಲ್ಲದೆ ಹೇಗೆ ಕಾಲ ಓಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದೇ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಈ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ನಿಮಗೆ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಅಂತೂ ಒಂದನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಿದೆ ಎಂದು ಖುಷಿ ಪಡಬೇಕಾ? ಅಥವ ಉಳಿದದ್ದನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಲಾಗದಿದ್ದಕ್ಕೇ ನನ್ನ ಮೇಲೇ ನಾನೇ ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆ.. ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ.. ಮನಸಿಗೆ ವೇದನೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಇದೆ.. ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲವಂತಾಗಿದೆ. ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ದಾರಿ ಸರಿನಾ ತಪ್ಪಾ ಅಂತ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡೋ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಾನೆ ಕಳಕೊಂಡಿದೀನೇನೋ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತಿದೆ.. ದಿನಗಳು ಕಳೆದಂತೆಲ್ಲ.. ನಾನು ದುರ್ಬಲನಾಗುತ್ತಿದ್ದೀನೇನೋ ಅಂತ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ವರ್ಷದಿಂದ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಪ್ರತಿಕೂಲವಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಅನುಕೂಲಕರವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ನನ್ನ ನಿಲುವು, ಅನಿಸಿಕೆ, ಅನುಭವ, ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲೇ ಏನೋ ತೊಂದರೆ ಇದೆಯೇನೋ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತಿದೆ. ಇಂಥಾ ಟೈಮಲ್ಲಿ ನೀವಿರಬೇಕಿತ್ತು ಪಿತಾಜಿ.. ನಿಮ್ ಹತ್ರ ನನ್ ಎಲ್ಲಾ ನೋವು ಹೇಳ್ಕೋಬೇಕು ಅಂತ ಅನಿಸ್ತಿದೆ.. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಕೋಬೇಕು.. ನಿಮ್ಮ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ತಲೆ ಒರಗಿಸಬೇಕು.. ನಿಮ್ಮ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಾತುಗಳ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಗತಿಯೇ ಬದಲಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ... ಮಿಸ್ ಯು ಪಿತಾಜಿ..<br />
<br />
//ಬಾಬು, ನಾನ್ನ</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-10695144689882325372013-01-24T01:29:00.000-08:002013-01-24T01:29:09.012-08:00ಸಾವಿನೆಡೆಗೊಮ್ಮೆ ಮುಖ ಮಾಡುವುದು ಹೇಡಿತನವಾ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಸಾವು.. ಸಾವು ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೂ ಪರಿಹಾರವಲ್ಲ ಅಂತಾರಲ್ಲ... ಸಾವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರವಲ್ಲವಾ? ಈಸ ಬೇಕು ಇದ್ದು ಜಯಿಸಬೇಕು. ಸಾವು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ಎದುರುಗೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾದ ಅಂತಿಮ ಘಟ್ಟವಾಗಿರುವಾಗ, ಸಾವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಪರಿಹಾರವಲ್ಲ?<br />ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಹೋರಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ದಕ್ಕುವುದಾದರೂ ಏನು?<br />ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನ?<br />
ನಂತರ?<br />ಏನೂ ಇಲ್ಲ..<br />
ಹೋರಾಟವೇ ಜೀವನವಾ?<br />
ಛೇ.... :(<br />
ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಪರಿಹಾರವಾಗದಿರುವುದಕ್ಕೆ ‘ನಾನೇ’ ಕಾರಣನಾ?<br />‘ನನ್ನದೇ’ ಚಿಂತನೆಗಳು ಸಮಸ್ಯೆಯ ಮೂಲ ಹುಡುಕಲು ಹೊರಟರೆ ಬಹುಶಃ ಎಂದಿಗೂ ‘ನಾನು’ ಕಾರಣವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ...<br />
ಆದರೂ ಹೋರಾಟದ ನಂತರದ ಗೆಲುವಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿರುವಾಗ, ಇದ್ದು ಮಾಡುವುದಾದರೂ ಏನು? ನನ್ನ ನಂಬಿದವರ ಗತಿ? ಯಾರನ್ನು ಯಾರೂ ನಂಬಿರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅನುಭವ ಅಪ್ಪನ ಅಗಲುವಿಕೆ ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ,<br />
ಸೋ ಯಾಕೊಮ್ಮೆ, ಸಾವಿನ ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು..<br />
‘ನನ್ನಿಂದ’ ‘ನಾನು’ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ನನ್ನ ಬಂಧನದೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನಲುಗಿ ಮರುಟಿ ಹೋಗಬಹುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ನಿಚ್ಚಳವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವಾಗ, ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಲಿಂಗನವನ್ನೇಕೆ ಬರಸೆಳೆದು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು...?<br />
ಏನೇ ಯಶಸ್ಸು, ಹೆಸರು, ಹಣ ಮಾಡಿದರೂ ಅಂತ್ಯವಾದ ದೇಹದ ಮೇಲಿನ ಮೋಹ ಮಣ್ಣಾಗುವವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ತಾನೇ..? ಆ ನಂತರವೇನಿದ್ದರೂ ಅದ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ನೆನಪುಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ, ಮರು ನೆನೆಯುವಿಕೆಯ ಭ್ರಮಾತ್ಮಕದ ಅಗೋಚರದೊಳಗೆ ರಮಿಸುವ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖಗಳು ಮಾತ್ರವಲ್ಲವೇ...?<br />
ಸಾಧನೆ, name n fame ಗೂ ಮೀರಿದ ಅನುಭೂತಿಗಳ ಆಯಸ್ಸಾದರೂ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ?<br />
ಲೌಕಿಕ ಸಂಭಂದಗಳ ಹೆಣೆದ ಬಲೆಯ ಗಟ್ಟಿತನ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ?<br />ಇಷ್ಟೇನಾ ಜೀವನ?<br />
ಸಾವಿನೆಡೆಗೆ ಮುಖ ಮಾಡುವ ಹೇಡಿ ‘ನಾನಾದೆನಾ?’<br />ಆದರೂ ಒಮ್ಮೆ ಸಾವು ನೀಡಬಹುದಾದ ಶಾಶ್ವತ ಸುಖದ ಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಮಲಗಿ ಬಿಡಲೆ?<br />ಹಾಗಾದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಉತ್ತರ ನನಗೆ ಸಿಗುದೆಂತು..<br />
<br />
“ಸಾವಿನೆಡೆಗೊಮ್ಮೆ ಮುಖ ಮಾಡುವುದು ಹೇಡಿತನವಾ?”<br /><br />
//ಮಂಸೋರೆ</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-5023687296047796382012-12-06T09:55:00.001-08:002012-12-06T09:55:29.449-08:00ಜೀವ ಜಲ ಬತ್ತಿ ಎದೆ ಹಾಲು ಸೊರಗಿರಲು<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ<br />
ನಿನ್ನೊಡಲ ಬರವ<br />
ನೀಗುವುದೇ?<br />
ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಾಯಿತು<br />
ನಿನ್ನೊಡಲ ಜೀವ ಸೆಲೆ<br />
ಮೈದುಂಬಿ ಹರಿದು,<br />
ದೇಹ ಹಸಿರ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು,<br />
ನಿನ್ನ ಮಗುವಿನಾ<br />
ಮೊಗವು ಆನಂದದೀ<br />
ನಲಿದು..<br />
ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಾಯಿತು?<br />
ಹಸಿರ ಸೀರೆ ಹರಿದು<br />
ಕಿತ್ತು , ಬಿರುಕೊಡೆದ<br />
ನೆಲ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ,<br />
ನಿನ್ನ ನರನಾಡಿಗಳಲಿ<br />
ಜೀವ ಜಲ ಬತ್ತಿ<br />
ಎದೆ ಹಾಲು ಸೊರಗಿರಲು..<br />
ಬದುಕಲೇ ಬೇಕಾದ<br />
ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ<br />
ನಿನ್ನ ಮಕ್ಕಳು<br />
ಹಾಕಿಹರು<br />
ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ<br />
ಸಾವಿರಾರು ಅಡಿಗಳವರೆಗೆ<br />
ಲಕ್ಷಾಂತರ ತೂತುಗಳನ್ನು.<br />
ಆ ಕಾಲಕೆ ಚಿನ್ನದಾ ಹೊಳೆ ಹರಿಸಿ<br />
ಇಡೀ ನಾಡಿಗೆ<br />
ಹೆಮ್ಮೆಯಾಗಿದ್ದ ನೀನು,<br />
ಇಂದು ಬರೀ ದೂಳು,<br />
ಗಾಯಗಳ ಹೊತ್ತು,<br />
ಹನಿ ನೀರಿಗಾಗಿ<br />
ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವೆ,<br />
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳಿಗೆ<br />
ಹನಿ ನೀರು ಸುರಿಸಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.<br />
ಕವಿ ಪುಂಗವರ<br />
ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡಿ ಹೊಗಳಲ್ಪಟ್ಟ<br />
ನಿನ್ನ ಗತಿ ಯಾರಿಗೂ<br />
ಕಾಣದಂತಾಯ್ತಲ್ಲ..<br />
<br />
-ಮಂಸೋರೆ<br />
</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-37385241482358489212012-12-06T02:37:00.001-08:002012-12-06T02:37:17.336-08:00ಗೊಂದಲದ ಗೂಡು<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಸೋಮಾರಿತನವೋ ಅಥವ ಬೇಸರವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯೋದಿಕ್ಕೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಆಸಕ್ತಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಜೀವನದ ಪ್ರಮುಖ ಘಟ್ಟನಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇನ್ನೇನನ್ನೂ ದಾಖಲಿಸುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲೇ ಹಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ತೊಡಗಿದ್ದೇನೆ.<br />
<br />
ಹೇಗಿದ್ದೆ .... ಹೇಗಾದೆ? ಯಾವುದೇ ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಇಲ್ಲದೆ ಆರಂಭಿಸಿದ ಪಯಣ ಇಂದು ಎಲ್ಲೋ ಸಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಾನ್ಯವತ್ತು ಮುಂದೆ ಇಂತಹದ್ದೇ ಜೀವನ ನಡೆಸಬೇಕೆಂಬ ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವನಲ್ಲ. ಗಾಳಿ ತೂರಿದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಾ ಬಂದೆ. ಆದರೆ ಅಪ್ಪನ ಸಾವು ಇಂತಹ ಅನಿರ್ಧಿಷ್ಟತೆಗೆ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿತು.<br />
<br />
ಎರಡು ವರ್ಷದ ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿಸಲು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದವನು ಇಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತ ಸಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಅಂದು ಕಲಾವಿದನಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದವನು ಇಂದು ಕಲೆಯನ್ನು ಮೂಟೆಕಟ್ಟಿ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸಾಗಿದ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಏನೇನೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದ್ದಾಯ್ತು.. ಆದ್ರೂ ಇನ್ನೂ ಏನೋ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ತವಕ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಅದು ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ತವಕವಷ್ಟೇ ಹೊರತು ಅದರಲ್ಲೇ ಜೀವನ ಸಾಗಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಸರೀನಾ ತಪ್ಪಾ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯೇ ಮತ್ತಷ್ಟು ಖಿನ್ನತೆ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿದೆ.<br />
<br />
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಆತುರ ನಿರ್ಣಯಗಳಿಂದ ನರುಳುವುದೂ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿಲ್ಲ. ಅದರ ಫಲಿತ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಲೆ ಇದ್ದೇನೆ. ಅಪ್ಪನ ಸಾವಿನಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವೊಂದು ಸೀಮಿತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಪೂರ್ತಿ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳೆಡೆಗೆ ಸಾಗೋಣ ಅಂತ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಕೊನೆಗೆ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದೆ ಸೋತ ಹೇಡಿಯಂತೆ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಾಲ ತಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆನೆ. ನಾನೇ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಲಾಗದೆ, ಚಿಂತೆಗಳಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತಾ ಕಾಲ ತಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.<br />
‘ಛೇ ಬೇಕಿತ್ತಾ ನನಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ? ನಾನು ಯಾಕೆ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಓದು ಮುಗಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರ್ಕೊಳ್ಳಿಲ್ಲ. ಸೇರಿದ್ರೆ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಆರಾಮಾಗಿರಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ’ ಎಂದು ಕೊರಗುವುದೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಎಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಬಗೆಹರಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲವೆ? ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳಿಂದ ಕಂಡ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ನೆರವೇರಿಸಲಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮತ್ತಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿವೆ. ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತಷ್ಟು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲವುದರ ಮಧ್ಯೆ ಮತೊಂದೆಡೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದರ ಫಲಿತಾಂಶ ಏನಾಗುತ್ತೋ ನೋಡಬೇಕು..<br />
<br />
ಎಂತ ವೇಸ್ಟ್ ಜೀವನ ನಂದು...... </div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-25746963791360925092012-08-25T14:00:00.000-07:002012-08-25T14:00:03.234-07:00ಏನೂ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಅಂತು...<br />
ಎರಡನೆಯ ವರ್ಷವು ಕಳೆಯಿತು..<br />
ಏನೂ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ..<br />
ಗಿಡ ಬೆಳೆದು ಟಿಸಿಲೊಡೆದಿದೆ..<br />
ಭೂಮಿ ಎರಡು ವಸಂತಗಳನ್ನು<br />
ಕಂಡಿತು..<br />
ಏನೂ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ..<br />
ಮನಸಿನಾಳದಲಿ ಹುದುಗಿರುವ..<br />
ನೋವಿನ ನೆನಪುಗಳು..<br />
ಆಗಾಗ ತನ್ನ ಇರುವನ್ನು<br />
ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು..<br />
ಏನೂ ಬದಲಿಲ್ಲ..<br />
ಕನಸಿನ ಗುರಿ ಸೇರಲಿಲ್ಲ...<br />
ಮಾಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ<br />
ಯಾವ ಕೆಲಸಗಳು ನೆರವೇರಲಿಲ್ಲ..<br />
ಏನೂ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ..<br />
ನನ್ನ ಪಯಣದ ಹಾದಿಯ ಬಿಟ್ಟು<br />
ಏನೂ ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ.</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-16825828860632705532012-08-24T00:00:00.000-07:002012-08-23T12:10:56.664-07:00 ಇನ್ನು ಮೂರು ಅಥವ ಐದು ವರ್ಷ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಸರಿಯಾಗಿ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ.. ಇಂದಿನಂತೆಯೇ ಅಂದು ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.. ಮನದೊಳಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ದುಃಖದ ಒಡಲು ಇನ್ನಷ್ಟು ದುಃಖವನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಪಿತಾಜಿ ನೀವು ಇಲ್ಲಿನ ನಿಮ್ಮ ಪಾಲಿನ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಡಲು ಅಣಿಯಾಗಿದ್ದೀರೆಂಬ ವಿಷಯ ಬೆಳಗ್ಗೇನೆ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ನಾವು ಅನುಮತಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವದಿಂದಲೇ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಾತಿನ ಸಂಪರ್ಕ ತೊರೆದು.. ನಿಮ್ಮ ಪಯಣದ ದಿನಗಳನ್ನು, ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ರಿ, ಅಷ್ಟು ದೈಹಿಕ ನೋವನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡೂ ಸಹ ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ರಿ. ನಾವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಿಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ವಿಧ್ಯಾಪೀಠಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ತಯಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ವಿ. ಇಷ್ಟೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿ ಡಯಾಲಿಸಿಸ್ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.ಅಕ್ಕ ಅಮ್ಮ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ರು. ನಿಮ್ಮ ಅಣ್ಣ ಅಣ್ನನ ಮಗ ಸೋಮ ನೂ ಇದ್ದ ಪ್ರಶಾಂತ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ನಾನ್ಯಾವತ್ತೂ ನಿಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವಂತೆ ಭರವಸೆಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದರೆಡೆಗೆ ಮಾತ್ರ ನನ್ನ ಗುರಿ ಇತ್ತು. ಆ ಕನಸುಗಳನ್ನು ನನಸು ಮಾಡಿ ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕೆಂಬ ಹಟ ಬಿಟ್ಟರೆ ನೀವು ಬಯಸಿದ್ದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಮಗನಾಗಿ ಎಂದೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixu14Wg2Ok0cKYz19dIcGmNdmlNqDqNL8UgzVPcqS0qvta5ZbD2dJsJMmpvuxL_YW0PU6lPX7xNCFxaWCJuQS2-aLKl9z3a-KLV_MKVVye4U2eE6xuf8gbVc-qShyMS9gxfbKTKmxGvDkl/s1600/DSCN4209.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixu14Wg2Ok0cKYz19dIcGmNdmlNqDqNL8UgzVPcqS0qvta5ZbD2dJsJMmpvuxL_YW0PU6lPX7xNCFxaWCJuQS2-aLKl9z3a-KLV_MKVVye4U2eE6xuf8gbVc-qShyMS9gxfbKTKmxGvDkl/s320/DSCN4209.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳಿಂದ ಯಾವಗಲು ವಿಮುಖನಾಗಿದ್ದೆ. ನೀವು ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಒತ್ತಡ ಹೇರದೆ, ನನ್ನ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ರಿ. ಹಾಗಿದ್ದು ಯಾವ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಈ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಹೆಗಲಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಿ ಹೊರಟು ಬಿಟ್ರಿ, ಈಗಿನ ಸಮಯದಿಂದ ಸರಿಯಾಗಿ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗಳ ನಂತರ ನೀವು ನಮಗೆ ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಗುಡ್ ಬೈ ಹೇಳಿಬಿಟ್ರಿ. ನೀವು ಯಾವ ನಂಬಿಕೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊರಿಸಿ ಹೊರಟರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಯಾವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಪೂರೈಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳ ಮೂಲಕವೇ ನಿಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಪೂರೈಸೋಣ ಎಂದು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಕೊನೆಗೂ ಗೆಲ್ಲಲಾಗದೆ ಸೋತು ಹೋದೆ. ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಂತ ಕಷ್ಟದ ದಿನಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಇದನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲೆಂದೇ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಪಯಣದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೂ ಧೈರ್ಯ ಸಾಲುತ್ತಿಲ್ಲ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgjhqV_YXOM1IfrQpJ69uSjjn-mCThAQg4DX-BYWqK2kRw3T-3axRmoNzIzAga511-b47wDNMfv4CUJOcG9IP-syZaSoaRpFVNf4jsUy4r7XeQnUJbeISoS_vhyk1BS0B1xiQYUpKQCoI/s1600/DSCN4211.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibgjhqV_YXOM1IfrQpJ69uSjjn-mCThAQg4DX-BYWqK2kRw3T-3axRmoNzIzAga511-b47wDNMfv4CUJOcG9IP-syZaSoaRpFVNf4jsUy4r7XeQnUJbeISoS_vhyk1BS0B1xiQYUpKQCoI/s320/DSCN4211.JPG" width="233" /></a></div>
<br />
ಈಗಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಪಯಣಿಸಿದರೂ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮುಂದಿನ ನನ್ನ ಜೀವನ ಎಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟುತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿನಂತೆ ಅದೇ ನೀರಸ ಜೀವನ ಬಾಳಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ. ನೀವು ಹೊರಿಸಿರುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲಷ್ಟೇ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು. ಅದು ಇನ್ನು ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಾಗಬಹುದು, ಅಥವ ಐದು ವರ್ಷಗಳಾಗಬಹುದು. ಆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳೆಲ್ಲ ತೀರಿ.. ಅದೇ ಹಾದಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಎದುರಾದಲ್ಲಿ. ಖಂಡಿತ ಈ ಜೀವನವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಇದು ನಿಶ್ಚಿತ. ನನ್ನಂತ ಸೋತ ಮಗನಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಇಲ್ಲದ ಪಯಣ ಮುಂದುವರೆಸುವುದು ನಿರರ್ಥಕ. ಈಗಿನ ಸೋಲೇ ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆಲೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನೀವು ನನ್ನ ನಂಬಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಕೆಲಸಗಳಿಗಾಗಿ ಈ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಕೆಲ ಕಾಲ ಮುಂದುವರೆಯಲು ನಿಷ್ಚಯಿಸಿದ್ದೇನೆ.<br />
ಇನ್ನು ಮೂರು ಅಥವ ಐದು ವರ್ಷ<br />
<br />
ಮಂಸೋರೆ</div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-44053546076605703032012-07-29T23:20:00.000-07:002012-07-29T11:23:56.505-07:00ಸೋತ ಮಗನ ಪತ್ರ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
ಪಿತಾಜಿ ಕೊನೆಗೂ ಸೋತೆ..ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ದಿನದಂದು ನಾನು ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಂತೆ ಯಾವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನಿಂದ ನೆರೆವೇರಿಸಲು ಸಾದ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಮಾತು ಕೊಟ್ತ ದಿನಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ೨೫ ದಿನಗಳು ಬಾಕಿ ಇವೆ. ಆದರೆ ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದದ್ದು.. ಈ ೨೫ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನಗಿಲ್ಲ. ನೀವು ಇಟ್ಟಿದ್ದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ನಾನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZfla-jttPE_fMDAKYngyr8to9iltZLk3X0VQMHHTyfHMuCAEOf4DC5LD9ZYJNZ1tG60321mUacSOZNzQBij8K4c3VDnvj0ldeXa1B2g6c0vxBhGOHLqeEukIft4ny5tpzT0hzYb2ksuyg/s1600/DSC05141.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZfla-jttPE_fMDAKYngyr8to9iltZLk3X0VQMHHTyfHMuCAEOf4DC5LD9ZYJNZ1tG60321mUacSOZNzQBij8K4c3VDnvj0ldeXa1B2g6c0vxBhGOHLqeEukIft4ny5tpzT0hzYb2ksuyg/s320/DSC05141.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಅರ್ಹನಾಗದೆ ಹೋದೆ. ಜೀವನದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳ ಬೆನ್ನೇರಿ ನಿಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಮಗನಾದೆ. ನನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ. ನನ್ನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸೋತ ನಾನು ನನ್ನ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸ ಬೇಕೆಂಬ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLXhWYlDZSxNEocrHR9pK9JQbAFKP6cQdwCY-bN7okIgnSTPGn_Vdo8-RPaMSrNgfKhTBpoTMO_g-WlivZr_jOTxfDT3i1H5BVaknjRp365WPbFuXIuFUO9ULVwu7Q0W2ukX0ztQbv7SHn/s1600/DSC09305.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLXhWYlDZSxNEocrHR9pK9JQbAFKP6cQdwCY-bN7okIgnSTPGn_Vdo8-RPaMSrNgfKhTBpoTMO_g-WlivZr_jOTxfDT3i1H5BVaknjRp365WPbFuXIuFUO9ULVwu7Q0W2ukX0ztQbv7SHn/s320/DSC09305.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
ಕನಸಿನ ಬೆನ್ನೇರಿ ಹೊರಟ ಜೀವನ ಪಯಣ ಮಗ್ಗುಲು ಬದಲಿಸುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆಯೇನೊ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಬಲವಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕನಸಿನ ಬೆನ್ನೇರಿ ಸಾಗುವ ಜೀವನದ ಹಾದಿ ಸುಗಮವಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗಿರುವ ನಂಬಿಕೆಯ ಬುನಾದಿಯ ಮೇಲೆ ಪಯಣ ಆರಂಭಿಸಿ ಕುಂಟುತ್ತಾ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗು ಸಾಗಿ ಬಂದೆ.. ಆದರೆ .. ಆ ಹಾದಿ ಈಗ ಡೇಡ್ ಎಂಡ್ ಗೆ ಬಂದಿದೆಯೇನೋ ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ಈಗ ಹಾದಿ ಬದಲಿಸಲೇ ಬೆಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗಳು ಎದುರಾಗಿವೆ.. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಗೆಲುವನ್ನು ಕಾಣದಿದ್ದರು ಸೋಲನ್ನು ಕಂಡವನಲ್ಲ.. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗಲು ನೀವಿದ್ದೀರ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಲೆ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗು ಸಾಗಿದೆ. ಈಗ ನೀವಿಲ್ಲವೆಂದೇನೂ ಅನಿಸದಿದ್ದರು.. ಎಲ್ಲೋ ನಾನು ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಹಾದಿಗೆ ಸದ್ಯದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಭವಿಶ್ಯವಿದೆಯೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಲವಂತವಾಗಿ ನನ್ನ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸಲೇ ಬೇಡವೇ ಎಂಬ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ನಾನಿಂದಿದ್ದೇನೆ.. ಅದೂ ದೊಡ್ಡ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶವಿದ್ದು.. ಈಗಾಗಲೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು ಸಹ ನನಗೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಸದ್ಯದ ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಎದುರಿಸಬಹುದೆಂಬ ನಂಬಿಕೆಯ ಪರಿಹಾರ ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟು ವರ್ಶಗಳ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ತಿಂಗಳ ನನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನದ ಹೊರತಾಗಿ ನನಗೆ ಸಾಗಿ ಬಂದ ಹಾದಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯಿದೆ. ಆದರೆ ಸದ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬರುವ ಹಾದಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗು ವಿರೋದಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂದ ಕೆಲಸದ ಫಾರ್ಮೆಟ್ಟಿಗೆ ಜೋತು ಬೀಳುವುದಾ ಅಥವಾ.. ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಈ ಹಾದಿಯಲ್ಲೇ ಸಾಗುವುದಾ? ಪಿತಾಜಿ ನನಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿ.</div>
</div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-72331533867962112332011-08-25T10:19:00.000-07:002011-08-25T10:21:10.826-07:00ನೀವಿಲ್ಲದ ಈ ಒಂದು ವರ್ಷ<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: small; ">
<br />
<br /><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; ">ಪಿತಾಜಿ.. ಈಗ ನಾನು ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲ್ಲಿ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ಸಮಯ ಅಂದರೆ ೧೨.೨೦ ನೀವು ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಿರಿ.. ಭೌತಿಕವಾಗಿ ನೀವು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗಿದ್ದಿದ್ದು .. ಮುಂದೇನು ಎಂಬ ಬೃಹತ್ ಎನ್ನಬಹುದಾದ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ಬೃಹತ್ತಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದಂತ ಸಮಯವದು. ಇನ್ನು ನೀವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ,, ಮುಂದಿನ ನನ್ನ ಜಾವಾಬ್ದಾರಿ ಏನು..? ಪ್ರಶ್ನೆ.... ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಉಳಿದಿತ್ತು.. ಎಲ್ಲರೂ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು.. ಬಂದವರೊಂದಿಗೆ ಏನು ಮಾತಾಡೋದು.. ಮಾತಾಡಿದವರಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮಗಳ ವಿದಿವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಪೂರೈಸಿದರೆ ಸಾಕೆಂಬ ಚಿಂತೆ. ಮನುಷ್ಯನ ದೇಹದ ಜೀವವೇ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೆಂತಹ ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮ ಭಾವ ನನ್ನಲ್ಲಿ. ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ.. ನಾನೇಕೆ ತೋರಿಕೆಯ ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮಗಳನ್ನು ನಂಬಿಕೆ ಎಂಬ ಭಯದ ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡಬೇಕು.. ಅಂದು ನಿಮಗಾಗಿ ಸ್ಥಳ ಆಯ್ಕೆ ಮಾದುವುದಕ್ಕು ನಿಯಮ ನೀತಿ.. ದೊಡ್ಡವರ ತಲೆಗಿಂತ ಮೇಲೆ ನಿವು ಮಲಗಬಾರದಂತೆ.. ಅದು ಇದು.. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅವರ ದೊಡ್ಡವರಿಗಿಂತ ದೂರದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದು.. ಈ ದೊಡ್ಡವರ ಸಹವಾಸ ಸಾಕು ಎಂದು.<div>ಅಂದು ಇಡೀ ದಿನ ಶೂನ್ಯತೆ.. ಇಂದು ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ.. ಬಹುಶಃ ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನೀವಿಲ್ಲದೆ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸಲು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಂತ ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ವಯಕ್ತಿಕ ವಿಚಾರವಂತಿಕೆ ಎಷ್ಟೇ ಇದ್ದರು ನನಗೆ ನೀವು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕೆಂಬ ಕಾರಣವೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ದಿನದಿಂದ ಆವರಿಸಿರುವ ಶೂನ್ಯತೆಯನ್ನು ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ದೂರ ಇರಿಸಿರಬಹುದೆಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ. ಆದರೆ ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ.</div><div>ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನೀವಿಲ್ಲವೆಂಬ ಯೋಚನೆಯು ಯೋಚಿಸಿದಂತೆ ಬಿಡುವಾಗಿಸಿತ್ತು , ನನ್ನ ಕೆಲಸಗಳು. ಅದಕೆ ಕಾರಣ ನೀವು ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನದು.. ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ಕೆಲಸದ ಆರಂಭ ಅಂತ್ಯ ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಪರಿಪಾಠ ಕಳೆದೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬೆಳೆದುಬಂದದ್ದರಿಂದಾಗಿ.. ಪ್ರತಿಸಲವೂ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತಲೆ ಇರುತ್ತದೆ...</div><div>ಅಂದು ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಗುಣದ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಬೇವಿನ ಗಿಡ ನೆಡುವುದರ ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜೀವಂತವಾಗಿಸಿಕೊಂಡೆ.. ಈ ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಳೆದದ್ದರ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿನ ನೇರಳೆ ಗಿಡವನ್ನು ನೆಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಈ ಗಿಡದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿದ್ದೇನೆ.. ಈ ನೆನಪುಗಳ ಗಿಡ ಮರವಾಗಿ ಸದಾ ನನ್ನ ಜೀವನಕೆ ನೆರಳಾಗುವುದು ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಾ, ನಿಮ್ಮ ಆಶೀರ್ವಾದದೊಂದಿಗೆ ಮುಂದೆ ನಾನು ಎದುರಿಸಲು ಹೊರಟಿರುವ ನನ್ನ ಕಲಿಕೆ, ಅನುಭವಗಳಿಗೆ ಸವಾಲೊಡ್ಡುವಂತಹ ಕಾರ್ಯ ಮುಂದುವರೆಸಲು ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ, ನೀವು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಸದಾ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇರುವಿರಿ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗ..</div><div>
<br /></div><div>ಮಂಜು-ಬಾಬು-ನಾನ್ನ</div><div>
<br /></div><div>ಮಂಸೋರೆ.</div><div>
<br /></div></span></span>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-80217909609794010522011-08-24T04:13:00.000-07:002011-08-25T10:29:38.919-07:00ನಿಮ್ಮ ಕುರಿತೊಂದು ಕವನ ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರಿಂದಪಿತಾಜಿ ಇದು ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಳವಾದ ವಿಧ್ಯಾಪೀಠದಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವ ಬ್ಲಾಗ್ ಇದು.. ಇದು ನಿಮಗೆಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಾದ ಸ್ಥಳವಾಗಿತ್ತೋ ಹಾಗೇ ನನಗೆ ಈಗಿದು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. ಕಾರಣ ಇಂದಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತು ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಉಸಿರನ್ನು ಇಲ್ಲಿನ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿಸಿ. ನಿಮ್ಮ ಭೌತಿಕ ದೇಹ ನಮ್ಮ ’ಆ’ ಊರಿಗೆ ಹೋದರು ನಿಮ್ಮ ಉಸಿರು ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿ ಕಣದಲೂ ಲೀನವಾಗಿದೆ. ನಿಮಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ ಊರಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಆತ್ಮೀಯರು ಇರುವಂತ ಸ್ಥಳವಿದು. <div>
<br /></div><div>ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದ ೩೩ ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದಂತ ಸ್ಥಳವಿದು. ಹಾಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೂ ನಿಮಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಆತ್ಮೀಯವಾದ ಒಡನಾಟ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಜನಗಳ ಮನದಲ್ಲಿ ನಿಮಗಿರುವ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರಾದ ಮದಿರೆಪ್ಪನವರು ತಾವೇ ಸ್ವತಃ ರಚಿಸಿ ವಾಚಿಸಿದ ಈ ಕವನ ಸಾಕ್ಷಿ.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div><iframe width="420" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/FjQmOYvInq8" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-90582679994224314942011-08-23T11:00:00.000-07:002011-08-23T11:26:36.147-07:00ನನ್ನ ನಿಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ಸಂಭಾಷಣೆ<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyiEMn2wozYR6H5aJSFLK3XKe0mJbaF6dV_9I5WNy_EFvX36vq6zg_GHdIjgTYim7SGoSu0x5PqueEG4ST8cA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><div>ಪಿತಾಜಿ ಇದು ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ನಡೆಸಿದ ಕೊನೆಯ ಸಂಭಾಷಣೆ.. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನೀವು ಬಹುತೇಕ ವಾಸ್ತವದ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮರೆತು ನಿಮ್ಮದೆ ನೆನಪಿನ ಸುಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದಿರಿ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗ್ಲೇ ನನಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಮುಂದಿನ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದರು.. ಆ ದುರ್ಬಲ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಶೇಖರಿಸಲು ನಾನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಕೊನೆಯ ಧ್ವನಿ ಮುದ್ರಿಕೆ ಇದು..... ಅಂದು ನನ್ನ ಧ್ವನಿ ಕಂಪಿಸಿದ್ದು ನಾನು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯ.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div><iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/eeaprKe0AXQ?hl=en&fs=1" frameborder="0" allowfullscreen=""></iframe></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-24141204726651618572011-08-22T10:41:00.000-07:002011-08-22T11:08:25.473-07:00ಪಿತಾಜಿ ನೀವು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡಿ ಇಂದಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQJbF-YMBdRrgmW7GSFLG3mRk1KH_Dcjzr6ehkmgVrh955UB-dIKMQlN4O6lOlwQwuGiiM9jz3Mos15-q0L1flr7UNnPgPmoq-rHH6AmFXP16buxJvRk-zr-c5I9iGcFS_ZusaP_wigLfg/s1600/DSC05132.JPG" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQJbF-YMBdRrgmW7GSFLG3mRk1KH_Dcjzr6ehkmgVrh955UB-dIKMQlN4O6lOlwQwuGiiM9jz3Mos15-q0L1flr7UNnPgPmoq-rHH6AmFXP16buxJvRk-zr-c5I9iGcFS_ZusaP_wigLfg/s320/DSC05132.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5643741755407274450" /></a>
<br />ಪಿತಾಜಿ ದಿನಾಂಕದ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಇಂದು.. ವಾರದ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ನಿನ್ನೆಗೆ ನೀವು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತು... ಅಂದು ಭಾನುವಾರ ೨೨ ರ ಆಗಸ್ಟ್ ನೀವು ನನ್ನನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ಅಕ್ಕ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮೊಮ್ಮಗ ಬಾಬು ಸೋಮ , ಪರಿಚಯದ ಸರೋಜಮ್ಮನವರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು, ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದು. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಕಳಿಸಿದ ನಂತರ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಟೈಮಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದದ್ದು ನಾನೊಬ್ಬನೆ.. ಇವತ್ತಿಗೂ ನನಗರ್ಥವಾಗದಿರುವಂತದ್ದು ನೀವೇಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಕಳಿಸಿದ್ರಿ.. ಬಹುಶಃ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ನನಗೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಾರದೇನೋ.. <div>
<br /><div>ನೀವು ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಿ ಆಗಲೇ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತಾ ಎಂಬ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ... ನೀವು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಈಡೇರಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗು ನನ್ನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಲೆ ಇದೆ. ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಲಲೇ ಬೇಕಾದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಖುಷಿಯ ವಿಷಯಗಳು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇವೆ. ನೀವಿಲ್ಲದ ಕೊರತೆಯನ್ನು ನಾನು ಅನಿಲ್ ಸರ್ ಹತ್ರ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಮೂಲಕ ಒಂದಷ್ಟು ನೀಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವೆನಾದರು.. ನೀವಿಲ್ಲದ ಕೊರತೆ ಕಾಡುತ್ತಲೆ ಇರುವುದು ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ.<div>ನಾನು ನಿಮಗೆ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಂತೆ ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನಾನು ನನ್ನ ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ.. ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡಿ.</div></div><div>
<br /></div></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-17852584655973255112011-05-18T23:46:00.000-07:002011-05-18T23:57:15.765-07:00ಮತ್ತದೇ ನಿರೀಕ್ಷೆ ,ಪಡೆದೆನೆ..?<div>ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಆದರೆ</div><div>ಅಂದು ನೀ ಬಂದು</div><div>ನನ್ನ ಸನಿಹದಲ್ಲಿ ಕುಂತಾಗ </div><div>ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ</div><div>ಹುಡುಕಾಟ </div><div>ಅಂತ್ಯವಾಗಲಿದೆಯೋ ಎಂಬ </div><div>ಆಸೆ ಮನದಲಿ ಚಿಗುರೊಡೆಯಿತು.</div><div>ಮನಸ್ಸೆಂಬ ಮರ್ಕಟದ</div><div>ಬೇಲಿಯೊಳಗೆ</div><div>ಸಿಲುಕುಬಾರದೆಂಬ ನಿಲುವಿಗೆ</div><div>ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ,</div><div>ನಿನ್ನ ಕಂಡ </div><div>ಆ ದಿನದಿಂದ</div><div>ಮರೆಯಲೆತ್ನಿಸಿದರೂ </div><div>ಮರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನಗೆ.</div><div>ನಿ ಎನ್ನ ಸ್ನೇಹದ</div><div>ಹಸ್ತವ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲ</div><div>ನಿರ್ಧರಿಸುವೆ </div><div>ಮತ್ತೆಂದು ತೊಂದರೆ ಕೊಡಬಾರದೆಂದು,</div><div>ಮರು ಘಳಿಗೆಗೆ</div><div>ನಿನ್ನೊಲುಮೆಯ ಪಡೆಯಲು</div><div>ಹಾತೊರೆಯುತ್ತದೆ,</div><div>ಸ್ನೇಹದ ಹಸ್ತವ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಚಾಚುತ್ತೇನೆ.</div><div>ಮತ್ತದೇ ನಿರೀಕ್ಷೆ ,ಕಾತರದೊಂದಿಗೆ </div><div>ನಿನ್ನಯ </div><div>ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ.</div><div><br /></div><div>ಮಂಸೋರೆ. </div><div><br /></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-19006501454261969202011-04-29T19:55:00.000-07:002011-05-07T11:54:36.774-07:00ಇಂದು ನನ್ನ ಜನ್ಮದಿನ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮರೆಯಲಾಗದ ದಿನ.<div><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial; font-size: small; "><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 16px; "><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmPk9ohi1GMnuQHz4MFoqeETvo0jXo6mDSNGgwrLrF6G_uHzUrJNkMDn2T-rzolsnE1c6expH6Z-420W2JXlHrTfOGRew3OOdYJwfwetvH5QSCdv_zxK3UTZzmZ-bPrmVDCWTRTscZXAQ4/s1600/DSC05132.JPG" target="_blank"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmPk9ohi1GMnuQHz4MFoqeETvo0jXo6mDSNGgwrLrF6G_uHzUrJNkMDn2T-rzolsnE1c6expH6Z-420W2JXlHrTfOGRew3OOdYJwfwetvH5QSCdv_zxK3UTZzmZ-bPrmVDCWTRTscZXAQ4/s320/DSC05132.JPG" border="0" alt="" style="float: left; margin-top: 0px; margin-right: 10px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px; width: 320px; min-height: 240px; " /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyf7zzwbzpIJ4fKDl46EpFXV-g72WExPd-7SFo9EJQfPi8NOMFb_q6ekEuvYWgrEJcFNyPRLMO4gQiRcHSWssoDEAEgwwegwusJt_MV6wvK256WrqudiRQg2W6c_P2nA5fAsyfwAoKe0VB/s1600/DSC04339.JPG" target="_blank"></a><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyf7zzwbzpIJ4fKDl46EpFXV-g72WExPd-7SFo9EJQfPi8NOMFb_q6ekEuvYWgrEJcFNyPRLMO4gQiRcHSWssoDEAEgwwegwusJt_MV6wvK256WrqudiRQg2W6c_P2nA5fAsyfwAoKe0VB/s1600/DSC04339.JPG" target="_blank"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyf7zzwbzpIJ4fKDl46EpFXV-g72WExPd-7SFo9EJQfPi8NOMFb_q6ekEuvYWgrEJcFNyPRLMO4gQiRcHSWssoDEAEgwwegwusJt_MV6wvK256WrqudiRQg2W6c_P2nA5fAsyfwAoKe0VB/s320/DSC04339.JPG" border="0" alt="" style="float: left; margin-top: 0px; margin-right: 10px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px; width: 320px; min-height: 240px; " /></a><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHEd_RykSsmrI-CcaKStL8z65llGf_s33IGDVKX3qfnRY4-HCGpKL9pbZnY9KkYLbjcPw-u07PhrscEn9cACg_J_h9jcV5SvBJxUwS4u0e7R0__Qs22SVKXFVYyPPD6smKOu0F4uNCsboo/s1600/DSC05141.JPG" target="_blank"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHEd_RykSsmrI-CcaKStL8z65llGf_s33IGDVKX3qfnRY4-HCGpKL9pbZnY9KkYLbjcPw-u07PhrscEn9cACg_J_h9jcV5SvBJxUwS4u0e7R0__Qs22SVKXFVYyPPD6smKOu0F4uNCsboo/s320/DSC05141.JPG" border="0" alt="" style="float: left; margin-top: 0px; margin-right: 10px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px; width: 320px; min-height: 240px; " /></a><br />ಬದುಕು ಜಟಕಾ ಬಂದಿ ವಿಧಿ ಅದರ ಸಾಹೇಬ...<br />ಆ ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಈ ಹಾಡೇ ಕೇಳಿಸಬೇಕೆಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸಿದ್ದೇಕೆ????<br /><br /></div><div>ಇಂದು ಏಪ್ರಿಲ್ ೩೦<br /><br />ಪಿತಾಜಿ...<br />ಹೋದ ವರ್ಷ ಇದೇ ದಿನ.. ಬೆಳ್ಬೆಳ್ಗೇನೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ವಿಶ್ ಮಾಡಿದ್ರಿ... ಜೊತೆಗೆ ನಾನು ಹೇಳಿದಂತೆ.. ೧೦.೪೫ ಗು ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ವಿಶ್ ಮಾಡಿದ್ರಿ... happy birthday sir.. ಅಂತ.. ಜೊತೆಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕು ಹೋಗ್ಬಾ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರಿ... ನನಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನ ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ರು ರಿಕ್ವೆಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರಿ... ಆದ್ರೆ ನಾನು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.. ಜೊತೆಗೆ ಹೋದ ವರ್ಷ ನಾನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಸುಳಿ ಕೂಡ ನನಗೆ ಹೋಗಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲವೆನೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ.<br /><br />ಹೋದ ವರ್ಷ ಅಂತಲ್ಲ ನಾನು ಮೊಬೈಲ್ ತಗೊಂದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ವರ್ಷವೂ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ birthday celebrate ಮಾಡ್ಕೊಳ್ದಿದ್ರು.. ನೀವು ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪದೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ವಿಶ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ರಿ.<br />ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವನ್ನು ಸೆಲೆಬ್ರೇಟ್ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಲೋದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ರುನು.. ನೀವ್ ವಿಶ್ ಮಾಡೋವರೆಗು ಕಾಯ್ತಿದ್ನೆ ಹೊರತು ನನಗೆ ನಾನು ದೊಡ್ದವನಾಗಿದ್ದೀನಿ ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನಿಸಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ..<br />ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ನೀವು.. ನೀವು ಯಾವತ್ತು ನನಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಟೆನ್ಷನ್ ಕೊದಲೇ ಇಲ್ಲ..<br />ಎಲ್ಲವನ್ನು ನಿವೆ ನಿಭಾಯಿಸ್ತಿದ್ರಿ.. ಜೊತೆಗೆ ನನಗೆ ಏನೇ ಕಷ್ಟ ಬಂದ್ರು.. ನೀನ್ಯಾಕೆ ತಲೆಕೆಡಿಸ್ಕೊಳ್ತೀಯಾ ನಾನಿದೀನಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ರಿ.. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಬ್ಯಾಕ್ ಬೋನ್ ಆಗಿ.. ನಾನು ನನ್ನದೆ ಆದ ಕನಸುಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿದ್ರಿ.<br />೨೦೦೪ ರಿಂದ ಸತತವಾಗಿ ೨೦೧೦ ರವರೆಗೆ ನಾನಾಗಿ ಫೋನ್ ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ನಿಮಗೆ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ದಾಗ ಸಿಗದಿದ್ದ ಹೊರತು ನೀವೆಂದೂ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡೋದನ್ನ ತಪ್ಪಿಸಲಿಲ್ಲ. ನೀವು ಹಿಂದೆಲ್ಲಾ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಕೂಡ.. ನಾನು ಬರೋದು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡ ಆದ್ರು ಸಿಡುಕ್ತಿದ್ರಿ.. ಆದ್ರೆ ಈಬಾರಿ ಅದೇನೂ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.. ನಾನು ಬಂದಾಗಲು ಊರಿಗೆ ಹೊರಡೋಣ ಅಂತಿದ್ರಿ.. ಅಥವ ನಿನ್ನ ಕೆಲಸಗಳು ಏನಾದ್ರು ಇದ್ರೆ ನೋಡ್ಕೋಹೋಗು ನಾನು ಆರಾಮಾಗಿದ್ದೀನಿ ಅಂತಲೇ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಮೊದಲೆಲ್ಲ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದಾಗ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕೂತ್ಕೋ ಅಂತಿದ್ದೋರು ಈಬಾರಿ ಹೋಗು ಹೊರಟೋಗು ಅಂತ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಕಳಿಸ್ಬಿಟ್ರಿ.. ಅದರಲ್ಲು ನನಗೆ ಈಗಲು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಘಟನೆ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯಬಾರಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾನಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದ ದಿನವಂತೂ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಿಮ್ಮ ಮೊಮ್ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದ್ರಿ.. ಕಂಚೇಪಲ್ಲಿಯ ಸರೋಜಮ್ಮನವರೊಂದಿಗೆ ಕೂಡ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದ್ರಿ.. ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಒಳಬಂದಾಗ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡದೆ ನನ್ನನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ ಕಳಿಸಿದ್ದೇಕೆ? ನಿಮ್ಮ ಪಥ್ಯದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಕ್ರೂರವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡೆ ಅಂತಲಾ? ಅಥವ ನಿಮಗೆ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಿಮಗೆ ಟ್ರೀಟ್ಮೆಂಟ್ ಕೊಡಿಸದೆ ಉದಾಸೀನ ಮಾಡಿದೆ ಅಂತಲಾ? ಯಾಕೆ? ನನಗೆ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.<br />ಅದರ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ನಿವು ನನ್ನನ್ನು ಇನ್ಯಾರೊ ಎಂಬಂತೆ ಗುರುತಿಸಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದ್ದನ್ನು ರೆಕಾರ್ಡ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡಿರೊದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಪ್ರತಿ ಸಲವೂ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನಗೆ ಕಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.<br />ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಆರೊಗ್ಯ ಹದಗೆಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಂದಿನಿಂದ ನನಗೆ ಪ್ರೇರಕರಾಗಿ, ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ, ಗುರುವಾಗಿ... ಒಟ್ಟಾರೆ ನನಗೆ ನನ್ನ ಎಲ್ಲವೂ ಆಗಿ ನನಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮುಡುಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡ್ರಿ.. ಆದ್ರೆ ಯಾವತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದಮ್ತೆ ಬದಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ.. ನನ್ನ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ಬೆಳೆಸುವುದರಲ್ಲೇ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ್ರಿ.. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗನಾಗಿ ನಾನು ನಿಮಗಾಗಿ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ.. ನನ್ನ ಕನಸುಗಳು ನನಸಾಗುವ ಮೊದಲೆ ನೀವು ನನ್ನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ರಿ.. ನೀವು ತೀರಿಕೊಂಡ ದಿನ ಅತ್ತಾಗ ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಭೌತಿಕ ದೇಹ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಯಿತು.. ಹಾಗೆ ನನ್ನೊಳಗಿನ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡರೆ ನನ್ನೊಳಗಿನ ನೆನಪುಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತೇನೋ ಎಂಬ ಭಯದಿಂದಾಗಿ ಇಷ್ಟು ದಿನ ಇಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸಲು ಹಿಂದೇಟೂ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ.<br />ಆದರೆ ಇಂದೇಕೋ ಹಾಗೆ ಅನಿಸದೆ.. ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಾ ಹೋದಷ್ಟು ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳು ಇನ್ನೂ ಆಳವಾಗಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಅಂತನಿಸುತ್ತಿದೆ.<br />ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ನೀವಾಗಿರುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಇದಿಷ್ಟರಲ್ಲೇ ದಾಖಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ.<br />ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನೀವು ನನ್ನೊಂದಿಗೇ ಇದೀರಿ ಅನ್ನೋದು ಒಂದೆರೆಡು ಘಟನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಮಗೆ ನಾನು ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸಲು ನಿಮ್ಮ ಆಶಿರ್ವಾದ ಬೇಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಜನ್ಮದಿನದ ಈ ದಿನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.<br /><br />ನಿಮ್ಮ ಮಗ<br />ಬಾಬು- ಮಂಜುನಾಥ್- ನಾನ್ನ</div><div><br /></div></span></span></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-67788949813664122592010-05-05T11:56:00.000-07:002010-05-05T14:08:46.404-07:00ಯ್ಯಾರ್ಯಾರ ನೆನೆಯಲಿ.. ಎಂದರೋ ಮಹಾನುಭಾವುಲು, ಅಂದರಿಕಿ ವಂದನಮುಲು...ನನ್ನ ಸೋಮಾರಿತನದಿಂದಾಗಿ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳು ಬೇಕಾಯಿತು...<div>ಅದು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲಾಗದ , ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯವೇ ಇಲ್ಲದ ಸಂತೋಷದ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲು ಇಷ್ಟು ದೀರ್ಘ ಸಮಯ ಬೇಕಾಯಿತು..</div><div>ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೩ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಮರೆಯಲಾಗದ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯದ ದಿನ. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಏಕವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕಲಾ ಪ್ರದರ್ಶನದ ದಿನ.. ಹೌದು ಮೊದಲನೆಯದು ಯಾಕೆಂದರೆ.. ನನ್ನ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದ ನಂತರ ವೃತ್ತಿಪರ ಕಲಾವಿದನಾದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಮಾಡಿದ ಮೊದಲ ಕಲಾಪ್ರದರ್ಶನ ಅದೂ ಏಕವ್ಯಕ್ತಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ... ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಮಧ್ಯೆ..</div><div><br /></div><div> ಬಾಷ್ ಅನುದಾನ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾಗ ಇದ್ದ ಖುಷಿ ಪ್ರದರ್ಶನದ ದಿನಾಂಕ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿ ಆ ದಿನ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಭಯ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು. ಕಾರಣ ನಾನು ಮಾಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದ ಪ್ರದರ್ಶನ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗು ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಕಂಡಿರದಿದ್ದ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಲಾಪ್ರದರ್ಶನ. ಅದು ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ ಬಳಿ .. </div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAHz5cor6cvI8n1ncFQH5T03P0dTHpPexmSkNCvkk4ErcoBXJVOAJ7hpFfRiE9mquO0Ps6hhGlMgdDHohQ-Pet2gAm1T1UIl1a9jMJuWyaSCAcVbDK9wsbVqt.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAAcTmA6Rn7SAZxM4uIgiMzGGtJlVfYSTqUsqoTeM-KfQkcIfXExLIICQwBf3y9cSl65w8mCi-gkyXRItuo4QWQ0Am1T1UIj2ZUpoISSdmDoiTA5HeLR33i9h.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div>ಪ್ರಶಾಂತ್, ವೆಂಕಟೇಶ್, ರ ಸಹಕಾರ ಮತ್ತು ಅನಿಲ್ ಸರ್ ಪ್ರತಿದಿನ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಆತ್ಮಸ್ಥೈರ್ಯ. ಅಪ್ಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರತಿದಿನದ ಫೋನ್ ಕಾಲ್ .. ಇಷ್ಟು ಒಟ್ಟಾರೆ ನನಗಿದ್ದ ಸಾಥ್. ಇವೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ ಬಿಬಿಎಂಪಿಯವರು ತುಂಬಾ ಸತಾಯಿಸದೆ.. ಕೊನೆ ಘಳಿಗೆ ಅಂದರೆ ಭಾನುವಾರ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ ೯.೩೦ ಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿ ಪತ್ರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು. ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಟು ಛೀಫ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಬಿಟಿ.ರಮೇಶ್ ಸರ್.... ಇದಕ್ಕು ಮೊದಲು ನಾನು ಬಯಸಿದ್ದ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ನನಗೆ ಕಟೌಟ್ ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟ ರಾಜ್ ಕಮಲ್ ಆರ್ಟ್ಸ್.. ಚಿನ್ನಪ್ಪ ನವರನ್ನು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲು ಸಾದ್ಯ? </div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಡಿಜಿಟಲ್ ಕಟೌಟ್ ರೆಡಿ ಆಗಿದ್ದು ಶನಿವಾರ.</div><div>ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಶನಿವಾರ ಸಂಜೆಯಿಂದಲೇ ಜೊತೆಯಾದ ಮಾವ ಸೋಮ ಮತ್ತು ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಹರಿ, ಗಿರಿ ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಕನಕ, ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬಂದ ಲಕ್ಷ್ಮಿನಾರಾಯಣ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಇದ್ರು... </div><div>ಹರಿ ಕಾರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಮೆಟೀರಿಯಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಫಿಕ್ಸ್ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಮುಗಿದು ಮುಂಜಾನೆ ಮೂರು ಘಂಟೆ ಆಗಿತ್ತು.</div><div>ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆರುಘಂಟೆಗೆ ಹೋಗಿ ವಿಡೀಯೋ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟೇಶನ್ ಮಾಡಲು ತೊಡಗಿದ ನನಗೆ ನನ್ನ ಆ ಪ್ರದರ್ಶನ ಅಷ್ಟು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನನಗೆ ನನ್ನದೇ ಆದ ಒಂದು ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಕೊಡುತ್ತದೆಂದು.</div><div>ನನ್ನ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಮೊದಲ ವೀಕ್ಷಕರು ಅನಿಲ್ ಮತ್ತು ಸುರೇಖಾ... ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳು ಘಂಟೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. </div><div><br /></div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAMHYe_Ju_NyFPwPZVu9BkDHm3kkv5tlmwccOXg8NHPEaqr0oNVM_SfTtH0vSbKUkzGyXoRghZ1Eutw2a7nFBx4gAm1T1UAcIuaVF9pRI38p316dJ7zc-8cbq.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div>ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಅಳುಕೆಲ್ಲಾ ಮಾಯವಾಗಿ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ನೂರ್ಮಡಿಯಾಯ್ತು</div><div>ಮುಂದೆ ನಡೆದಿದ್ದಲ್ಲ ನನ್ನ ಆರು ತಿಂಗಳ ಕನಸಿನ ಸಾಕಾರ.. ಬಂದು ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿದ ಮಿತ್ರರು.. ಬಂಧುಗಳು.. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸದಾ ಋಣಿ.</div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAAriEDUKoVOCdv40WzTFQowaWRZ2mje2CwFLRQboj3_kQrdTxDV1aY6BjnzpPl_VJ0ryYNPj3pnwdV1yzze_ekAAm1T1UIh4w2qr3wWf9rsaHBhkPw0VsnGa.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div><br /></div><div> ಆತ್ಮೀಯ ಹಾಗು ನನ್ನ ಕಲಾ ವ್ಯಾಸಂಗದ ಅವದಿಯ ಪ್ರಾರಂಭದಿಂದಲೂ ನನಗೆ ಸ್ಕೆಚಿಂಗ್ ಗುರು, ಸಹಪಾಠಿ, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕ ನಂಜುಂಡ ಬೆಳಗ್ಗೆನೆ ಬಂದಿದ್ದು, ಅಪ್ಪ ಬರಬೇಕೆಂದು ತುಂಬಾ ಆಶಿಸಿದ್ದರು ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬರಲಾಗದ್ದು ಬೇಸರವಾದರು ಅಮ್ಮ ಹೇಮಕ್ಕ ಬಂದಿದ್ದು ಆ ಬೇಸರವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮರೆಸಿತು.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAMDOhSlDN9iqoFtZ8WiXug7kihktk6UrkM7awQgZIOqFlcSb802kjObEwOv0ituNkWytI0HQUeYMi9_QJZRRvRcAm1T1UFzTG3BuW4ziwVSAtpbbQS3I8SU_.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><img src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAH07JQ_XJOIaQWcKmF0TDuXm_f4ikRgx3owvTfMUxKwuKLkXRTsExtDB3JnCUO2LSq3O3eyaWyu3t5mOPxDCOtoAm1T1UFC4iYnggR87H6QvT4KpVTmQMwhc.jpg" class="gwt-Image" style="width: 400px; height: 250px; " /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ವೇಳೆಗೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಸಂಪದ ಮಿತ್ರರೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ಕ್ಷಣಗಳು ಯಾವತ್ತೂ ನೆನೆಯುವಂತಹುದು. ಅಲ್ಲಿ ಶಿವು ಮತ್ತು ಸವಿತ ಮಾಡಿದ ಚುಟುಕು ಸಂದರ್ಶನ</div><div> </div><div><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/WkdkM6LQSOk&hl=en_US&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/WkdkM6LQSOk&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object> </div><div><br /></div><div>ನನ್ನ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಮತ್ತು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಸಹಕರಿಸಿದ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದ, ಎಲ್ಲಾ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗು ನಾನು ಸದಾ ಋಣಿ. ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನನಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ, ಸ್ಪೂರ್ತಿ, ಧೈರ್ಯ, ಜೊತೆಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದೆ.</div><div>ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಸಹಕಾರ ಹೀಗೆ ಇರಲೆಂದು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ.</div><div><br /></div><div>ನನ್ನ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕುರಿತಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಲೇಖನಗಳು...</div><div><br /></div><div>ಹಿಂದು ಮೆಟ್ರೋ ಪ್ಲಸ್ ನಲ್ಲಿ</div><div><br /></div><div><span class="Apple-style-span" style=" -webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:11px;"><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;"><span class="storyhead" style="font-size: 16px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:130%;color:blue;"><b>Drawing on the lines</b></span></p><p align="justify" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><p align="justify" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><table border="0" bgcolor="ffeeff"><tbody><tr><td style="font-size: 11px; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; ">Having enjoyed painting signboards and hoardings, Manjunath now has a Robert Bosch grant. NIKHIL VARMA finds the youngster involved in a whole lot of creative efforts</td></tr></tbody></table><p align="justify" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><p align="justify" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><p align="justify" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><p align="left" style="font-size: 11px; line-height: 15px; "></p><center><span style="font-size:-2;"></span><br /><img src="http://www.hindu.com/mp/2009/12/19/images/2009121951360801.jpg" align="center" width="319" height="350" border="1" /></center><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;"></p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">F rom painting signboards (being clueless about a career to choose) to bagging the prestigious Robert Bosch Art Grant, 25-year-old Manjunath has made a historical journey. Today, Manjunath is also involved in the BBMP's mega project of painting murals on walls to beautify the city.</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">Sketchy life</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">After completing his PUC, Manjunath began helping his brother at work, painting signboards. “There was no pressing financial constraint that forced us to take up the job. I used to enjoy painting hoardings. In the course of these assignments, I decided that studying art would help me in showcasing the tribulations that people face in their everyday life. I decided to enrol for fine arts in college.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">That decision shocked his parents and they tried their best to dissuade him. “My parents wanted me to stick to a conventional career as they were not very sure that fine arts would provide a steady income. I managed to convince them and enrolled at the Chetan College of Fine Arts in the city.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">“In the course of my assignments, I had to present a series of live sketches. I decided to complete these sketches at the City Railway Station at Majestic.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">“Over a period of time, I got hooked to making live sketches of commuters using the trains, the scenes that unfold at the station when a train arrives, the waiting passengers etc. Many people were impressed and asked me to create their portraits. I used to spend most of my evenings at Majestic drawing these sketches.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">The long hours he spent at the station has also landed him in some tight spots. “Once, at two in the night, some policeman grew suspicious and took me to the police station. Once I explained my hobby, one of the officers asked me to draw a portrait and let me go immediately.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">Art for the common man</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">After graduating, Manjunath took up the post graduate programme at the Karnataka Chitrakala Parishath. “The programme at the Parishath was excellent. It has the best teachers in art and also has a massive collection of literature on paintings and sculptures. It has helped enhance my understanding of the subject.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">With the monetary benefits of the Robert Bosch grant, awarded in recognition of the contribution of young and upcoming talents in the various fields of fine arts, he aims at bringing art to the common man. “The common man involved in his day-to-day pursuits plays a key role in many of my paintings. I feel that it is important that art is not restricted to big art galleries. I plan to exhibit these paintings at key points in the Majestic area. I hope that this will bring art closer to the common man and help evince interest in the fine arts.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">Apart from painting, Manjunath is also interested in making a documentary film on the Gowribidanoor incident of 1930, where police had gunned down nearly 32 people involved in the national movement. He contends,</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">“Some aspects of the freedom struggle have not been documented well. I plan to create more awareness about the incident.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;">He is also interested in photography and says that the photograph is an evolution of painting. “Creative people are the best equipped to frame a shot. The only advantage that the painter holds is that he could easily blank out undesirable elements. That is more taxing for a photographer.”</p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;"><br /></p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;"><br /></p><p style=" line-height: 15px; font-size:11px;"><span class="Apple-style-span" style=" line-height: normal; -webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px; border-collapse: collapse; font-family:arial, sans-serif;font-size:13px;"></span></p><div><a href="http://www.bangaloremirror.com/index.aspx?Page=article&sectname=Entertainment%20-%20Etc&sectid=31&contentid=20100426201004262058177963ab9bb9f" target="_blank" style="color: rgb(17, 65, 112); ">http://www.bangaloremirror.<wbr>com/index.aspx?Page=article&<wbr>sectname=Entertainment%20-%<wbr>20Etc&sectid=31&contentid=<wbr>20100426201004262058177963ab9b<wbr>b9f</a></div><div><br /></div><div><a href="http://www.hindu.com/mp/2009/12/19/stories/2009121951360800.htm" target="_blank" style="color: rgb(17, 65, 112); ">http://www.hindu.com/mp/2009/<wbr>12/19/stories/<wbr>2009121951360800.htm</a></div><p></p><p size="11px" style=" line-height: 15px; "><br /></p><p size="11px" style=" line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;font-size:130%;"><span class="Apple-style-span" style=" line-height: normal; -webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px;font-size:16px;">ಬೆಂಗಳೂರು ಮಿರರ್...</span></span></p><p size="11px" style=" line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;font-size:130%;"><span class="Apple-style-span" style=" line-height: normal; -webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px;font-size:16px;"><br /></span></span></p><p size="11px" style=" line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;font-size:130%;"><span class="Apple-style-span" style=" line-height: normal; -webkit-border-horizontal-spacing: 0px; -webkit-border-vertical-spacing: 0px;font-size:16px;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;"></span></span></span></p><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;font-size:130%;"><div id="entertainmentbg" style="background-image: url(http://www.bangaloremirror.com/images/entertainment_bg.jpg); width: 572px; float: left; padding-right: 5px; margin-top: 5px; background-repeat: no-repeat no-repeat; "><div class="content" style="padding-left: 6px; padding-right: 5px; margin-top: 28px; "><div id="content2"><span class="greyheadline" style=" color: rgb(0, 0, 0); font-weight: bold; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:15px;">Dreams on the Skywalk</span></div><br /><div id="content3">From painting signboards to fund his education to sketching late night at Majestic for practice, Manjunath has done it all. Last year’s recipient of the Robert Bosch Art Grant, Manjunath has since evolved as an artist and is bubbling with ideas for the future</div><br /></div></div><div class="bluebg1" style="width: 572px; float: left; padding-right: 5px; margin-top: 5px; "><div id="bodycontent" class="content" style="padding-left: 6px; padding-right: 5px; margin-top: 10px; "><div><span class="authorname" style=" color: rgb(194, 23, 29); font-weight: bold; padding-bottom: 5px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;"><strong>Jayanthi Madhukar</strong></span></div><div class="greyarial14" style=" color: rgb(113, 113, 113); padding-bottom: 8px; font-family:Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:13px;"><span class="floatleft" style="float: left; "><strong>Posted On Monday, April 26, 2010 at 08:58:17 PM</strong></span><span class="stars" style="padding-left: 20px; float: left; "></span></div><br /><div id="content4"><table border="0" width="100%"><tbody><tr><td><strong>Background<br /></strong>I started out by helping my brother at his signboard shop after I finished PUC. This spurred me to enroll at the Chetan College of Fine Arts. My family, including my father who worked as an attendor in the government, was initially skeptical but I managed to convince them otherwise. I started working after college hours as a signboard artist and whenever my shift finished, I would go to Majestic area to do live sketching of people. I have sketched at Majestic for five years. Later, I did my post graduation at Chitra Kala Parishad. This was an incredible experience for me because for the first time I came to understand the terms — visual arts, installations, video art etc.<br /><div id="pvideos"></div><br /><p style="margin-top: 0px; "><strong><img height="150" hspace="3" width="120" align="right" vspace="3" alt="" src="http://cms.mumbaimirror.com/portalfiles/22/31/201004/Image/skywalk.jpg" />Encounters<br /></strong>Once, two police constables got suspicious as I was sketching in Majestic in the wee hours of morning. They took me to the police station where a sub inspector questioned me. Later he asked me to sketch his portrait. He was so pleased with the sketch that he sent me back after giving me coffee. Also, once when I was walking in the underpass to the railway station, I found that my wallet had been pick pocketed. I was dejected as the wallet had my bus pass, ID card and important contact numbers. A boy who worked there as a labourer asked me why I wasn’t sketching as usual. When I told him, he asked me not to lodge a police complaint and ran away. Within half an hour, he came back with my wallet — all its contents intact. The pickpocketeers in the area soon became my friends and would regularly buy me tea or coffee. In return, I would do their sketches. There are good Samaritans everywhere.<br /><br /><strong>The Project<br /></strong>I used to sit down at the skywalk near Santosh Theatre and do my sketches. I would see the massive cutouts of the Kannada heroes and think how the ordinary people who have worked in the vicinity for years react on seeing their pictures as huge cutouts. This sparked my idea of doing a show at Majestic for the people there in their neighbourhood. Take them to a gallery and they would be too nervous to talk but at Majestic, they would be bindaas. With the grant money, I applied for all necessary permissions and painted four vendors who have been working there for years. I put up my paintings on the skywalk as well as a huge banner about 8’ X 104’ along the skywalk. I have recorded their reactions on seeing these works. This was shown in my first art show but I have given a copy each to the ‘models’ as well, so that they can cherish their moment of fame.<br /><br /><strong>Future<br /></strong>Now, I am more confident. I have big plans. My friends and I have published a book in Kannada, which is a compilation of articles from eminent artists who talk about the various milestones in the history of Karnataka art. I want to start an open source website for arts.<br /></p></td></tr></tbody></table></div></div></div></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:Georgia, serif;font-size:130%;"></span><p></p></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-65426895622007813452010-05-03T04:36:00.000-07:002010-05-03T04:40:29.363-07:00ನೀನು<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; "><div style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, 'Bitstream Vera Sans', sans-serif; font-size: 100%; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; background-image: initial; background-attachment: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; background-color: rgb(255, 255, 255); padding-top: 10px; padding-right: 10px; padding-bottom: 10px; padding-left: 10px; font: normal normal normal 1.1em/normal Verdana, Tunga, Kedage, 'Lohit Kannada'; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; "><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮನಸಿನ ಮೌನದ ಹಾದಿಗೆ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮಾತಿನ ಜೊತೆಯಾದೆ ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಪದವರಿಯದ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ </p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ವಾಕ್ಯವಾದೆ ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾನರಿಯದ ಪ್ರೀತಿಯ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗೆ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಪ್ರತಿಫಲಿಸಿದೆ ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಾ ಕೂಗದ ದನಿಗೆ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಯಾದೆ ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಿನಗಾಗಿ ಬರೆಯದ </p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕವನಗಳಿಗೆ ಕ್ಲೀಷೆಯಾದೆ ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಾ ಬಯಸದ ಸನಿಹಕೆ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆಯ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಸವಿ ನೀಡಿದ್ದು ನೀನು..</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಈಗ</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಾ ಬಯಸಿದರೂ </p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಪಯಣಕೆ </p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಹೊರಟು ನಿಂತಿರುವೆ ನೀನು....</p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><br /></p><p mce_style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px;" style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮಂಸೋರೆ.</p></div></span>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-35654862388257860772010-04-29T12:00:00.000-07:002012-08-09T23:51:18.431-07:00ಮೆಟ್ರೋ ಬ್ಯಾಂಗಲೂರಿಗೆ ಹೊಸ cultural identity "ಬೆಂಗಳೂರು"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ’ಬೆಂಗಳೂರು’ ಎಂದು ’ನಾಮಕರಣ" ಮಾಡಿ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಲಾಯಿತು.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img src="http://www.sampada.net/files/images/s8%20copy.preview.JPG" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<div>
<br /></div>
<div>
ಈ ಮೇಲಿನ ವಾಕ್ಯವನ್ನೇ ನಾನು ಇಲ್ಲಿನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಬ್ಯಾಂಗ್ಲೂರು ಇನ್ಮುಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರು...</div>
<div>
ಇದೇ ಮಾತನ್ನು ನನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಬೆಂಗ್ಳೂರು ಇನ್ಮುಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಎಂದು....</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಇಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಎಂಬ ಪದ ಮೂರು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಅರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು..</div>
<div>
ಒಂದು ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕೃತ ದೃಷ್ಠಿಕೋನ...</div>
<div>
ಇನ್ನೆರೆಡು ಸಮಯ, ಸಂಧರ್ಭ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಆದರಿಸಿ ಹೆಸರನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುವುದು..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ನಗರ ಒಂದೇ ಆದರು ಮೂರು ವಿಭಿನ್ನ ಉಚ್ಚರಣೆ ಪಡೆದಂತೆ ನಗರವು ಮೂರು ವಿಭಿನ್ನ ಸ್ಥರಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ವಿಭಿನ್ನ ಸ್ವರೂಪಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಸರ್ಕಾರವು ತನ್ನ ಅಧಿಕೃತ ಅಧಿಕಾರಿಯುತ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬರುವ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು textನ್ಡ ಕಡತಗಳ ಮೂಲಕ.</div>
<div>
ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಿ ನಾನು ಗುರುತಿಸುವ ಬ್ಯಾಂಗ್ಲೂರು ನಮ್ಮ ದೈನಿಂದಿಕ ಜೀವನದ ಜೊತೆ ಬೆರೆತಿರುವ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪ್ರಭಾವದೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿರುವ ನಗರೀಕರಣ್ದದ ಪ್ರಭಾವದ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು.</div>
<div>
ನನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸುವ ಬೆಂಗ್ಳೂರು ನಗರದ ದೈನಿಂದಿಕ ಜೀವನವಲ್ಲದ, ಯಾವತ್ತೋ ಒಮ್ಮೆ ಅಥವ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಬದಲಾಗದ ಹಳ್ಳಿಗರಿಗೆ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ textಆಡು ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿವರ್ತವಾಗುವ ಉಚ್ಚಾರಣೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ಪನೆಯ ಬೆಂಗ್ಳೂರು. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಬ್ಯಾಂಗ್ಲೂರು ಬೆಂಗಳೂರು ಆಗಬೇಕೆಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಹಿತಿ ಯು.ಆರ್. ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಯವರು ದನಿಗೂಡಿಸಿದ್ದರು... ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಶೀಶ್ ನಂದಿಯವರು ತಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿ.. ಮಹಾನಗರಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವುದರಿಂದ ಆಗಬಹುದಾದ ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ*.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img src="http://www.sampada.net/files/images/s4%20copy.preview.JPG" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಹೀಗೆ ಮಹಾನಗರ ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿನ ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುವಾಗ ನನಗೆ ಆಸಕ್ತಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವುದು ಈ ಮಹಾನಗರ ಜನಪ್ರಿಯ ದೃಶ್ಯಮಾದ್ಯಮವಾದ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ಯಾಂಗ್ಲೂರ್ ಮತ್ತು ಅಂದಿನ ಗ್ರಾಮಾಂತರವಾಗಿದ್ದ ನಗರದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರು ನಗರಕ್ಕೆ ಕೆಲಸಗಳಿಗಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತಹವರು, ನಗರ ಮಹಾನಗರವಾಗಿ, ಅಂದಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಇಂದಿನ ಬೃಹತ್ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ಹೋದವರ ದೈನಿಂದಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವರು, ಅವರಿಗೇ ಅರಿವಾಗದಂತೆ ಅಥವ ಅರಿವಿದ್ದೂ ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಗಷ್ಟೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುವ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬದಲಾಗುವ ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವುದು.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಹಿಂದೆ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳ ಪ್ರಾರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಬಹುತೇಕ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳ ಒಳಗೆ ಚಿತ್ರಿತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಚಿತ್ರಗಳು ಆಗ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಮೊದಲೆ ರೆಡಿಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕ್ರಮೇಣ ಈ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳ ಒಳಗೆ ಹಾಕಿರುತ್ತಿದ್ದು ಸೆಟ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡಲು ಏಕತಾನತೆ ಕಾಡತೊಡಗಿದ್ದಾಗ ಮತ್ತು ಸೆಟ್ ಗಳ ನಿರ್ವಹಣೆ ಅಪಾರ ವೆಚ್ಚವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹೊರಾಂಗಣ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚಲಿತ , ಸುಲಭ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ನಿಖರವಾದ ಹಿನ್ನಲೆಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿತು.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಇಂತಹ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಕಥೆಯು ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಥಳ ನಿರ್ಧಿಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಬಯಸಿದಾಗ ನಗರಗಳು ಆಗ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಚಿತ,ಪ್ರಚಲಿತವಿರುವ ಸ್ಥಳಗಳು cinematic identity ಪಡೆಯತೊಡಗಿತು. ಜನಸಾಮಾನ್ಯರನ್ನು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಗ ಆಕರ್ಶಿಸಿ, ಅವರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದಂತ ಮಾದ್ಯಮ ಚಲನಚಿತ್ರ. ಇಂತಹ ಮಾದ್ಯಮದಿಂದಾಗಿ ಮುಂದೆ ನಗರಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡುವವರಿಗೆ ಈ cinematic identity ಪಡೆದಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳು visiting place ಆಗಿ, ಅವು ನಗರಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿದಿಸುವಂತ ಸ್ಥಳಗಳಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು.</div>
<div>
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ತ್ಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟೀಷರಿಂದ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡ ಹೈಕೋರ್ಟು ಲಾಲ್ ಬಾಗ್ ಕಬ್ಬನ್ ಪಾರ್ಕ್ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಲೈಬ್ರರಿ ಎಂ.ಜಿ.ರಸ್ತೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರ ನಿರ್ಮಾಣವಾದ ವಿಧಾನಸೌದ,ಕೆಂಪೇಗೌಡ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣ, ಯುಟಿಲಿಟಿ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ಬೆಂಗಳೂರನ್ನು ಪ್ರತಿನಿದಿಸ ತೊಡಗಿದವು, ಅಥವ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ cinematic representative ಆಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಯಿತು. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಮುಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಾತಾವರಣ ಔದ್ಯೋಗಿಕರಣ, ಐಟಿ-ಬಿಟಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಕೇಂದ್ರಸ್ಥಾನವಾಗಿ ಬದಲಾದಂತೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ವಲಸಿಗರು ಬರುವುದೂ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು.ಈ ವಲಸೆ ಮತ್ತು ಕಿರುತೆರೆಯಲ್ಲಿ ಖಾಸಗಿ ಚಾನೆಲ್ ಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ನಗರಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಬೆತ್ತಲಾಗತೊಡಗಿದವು.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img src="http://www.sampada.net/files/images/s6%20copy.preview.JPG" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
ಜಾಗತೀಕರಣದ ಕೊಡುಗೆಯಾದ, ವಲಸಿಗರು ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿದಂತೆ ನಗರ ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇದ್ದ ಕೃಷಿಚಟುವಟಿಕೆಯ ಜಮೀನಿನ ಜೊತೆಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಯೊಳಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಹಳ್ಳಿಗಳು ನಗರವಾಯಿತು. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸ ಬೇಕಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಬೆಂದಕಾಳೂರಾಗಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ಊರು ಮುಂದೆ ಪಟ್ಟಣವಾಗಿ, ನಗರವಾಗಿ, ಮಹಾನಗರವಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತು.. ಆದರೆ ಜಾಗತಿಕರಣದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಮಹಾನಗರದೊಳಗೆ ಸೇರಿ ಹೋದ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಈ ಧೀರ್ಘ ಅಂತರವಿಲ್ಲದೆ ದಿಡೀರನೆ ಮಹಾನಗರದ ಭಾಗವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿತು. </div>
<div>
ಇಲ್ಲಿನ ಜನಜೀವನ ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಜಾಗತೀಕರಣಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರು.</div>
<div>
ಹಸುಗಳನ್ನು ಸಾಕಿ ಮೇಯಿಸಿ ಅದರ ಹಾಲನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವರು ಪ್ಯಾಕೆಟ್ ಹಾಲಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡರು..</div>
<div>
ನಗರಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಂದರೆ ವಿಶೇಷ ಆಸ್ಥೆ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು, ಆ ಬಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದವರು ಇಂದು ನಗರ ಸಾರಿಗೆ ಬಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ತೂರಾಡಿಕೊಂಡು, ಸೀಟ್ ಸಿಕ್ಕಿದ ತಕ್ಷಣ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರುವುದರಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿಯಾದರು. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img src="http://www.sampada.net/files/images/s9%20copy.preview.JPG" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಈ ಜಾಗತೀಕರಣಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡರು ತಮ್ಮ ಮೂಲದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹೊರಬಂದಿಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನು ಅವರ ದೈನಂದಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಅವರ ಉಡುಗೆ ಜೀವನ-ತೊಡುಗೆ ಜೀವನ ಪದ್ದತಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಅವರು ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಊರಹಬ್ಬಗಳು ಇಂದು ಏರಿಯಾಗೊಂದರಂತೆ ಆಚರಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.</div>
<div>
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬರುವ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಗಂಡಸರು ಮನೆಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ನೈಟ್ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕುವುದರ ಬದಲು ಲುಂಗಿ, ಪಂಚೆ ಉಡುವುದರಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.</div>
<div>
ಜಾಗತೀಕರಣದ ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಟೀ ಶರ್ಟ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಈ ವರ್ಗದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಜೀನ್ಸ್ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಮೇಲೆ ಚೂಡಿದಾರ್ ಟಾಪ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಜೆಡೆ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಬಹುದು.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<img src="http://www.sampada.net/files/images/s2%20copy.preview.JPG" /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಈಗ ವಿಜ್ಙಾನ ಮತ್ತು ಐ.ಟಿ, ಬಿ.ಟಿ ಗಳ ನೆಲವೀಡು ’ಬ್ಯಾಂಗಲೋರ್’ ಎಂದು ಸಾರುವಾಗ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ.. ಈ ’ಬ್ಯಾಂಗಲೋರ್’ ’ಬೆಂಗಳೂರಿನ’ ಜೀವಂತ ವಿಮರ್ಶೆ. ಮಹಾನಗರಗಳಿಗೆ ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲವಾದರು ಬ್ಯಾಂಗಲೂರಿನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆ ಹೇಳಿಕೆ ಅಷ್ಟು ಸೂಕ್ತವೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇನೊ ಅಂತನಿಸುತ್ತದೆ.. ಕಾರಣ ಬೆಂಗಳೂರು ತನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದು , ಅದು ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲ ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ತನ್ನದೇ ಈ ಹಿಂದಿನ ಮೂಲರೂಪವಾದ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಹಳ್ಳಿಗಳ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ಇದರಿಂದಾಗಿ ಇದು ಎಷ್ಟೇ ಮೆಟ್ರೋ ಪಾಲಿಟಿನ್ ನಗರವಾದರು ತನ್ನದೇ ಆದ ವಿಶಿಷ್ಠವಾದ ’ಹೊಸ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಗುರುತು’ cultural identity ಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಬಹುದಾಗಿದೆ. ಇದು ಈ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತು ಈಗಿನ ಚಲನ ಚಿತ್ರಗಳ ಮೂಲಕ ಗುರುತಿಸಬಹುದಾದ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತವೆಂದರೆ ಮದರಾಸಿಗಳು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಯನ್ಸ್ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡಲು ತೊಡಗಿರುವ ಐ.ಟಿ-ಬಿ.ಟಿ identity ಗಿಂತ ವಿಭಿನ್ನವಾದ identity.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
*2007 ಡಿಸಂಬರ್ ತಿಂಗಳ ಮಯೂರ ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಜಿ.ರಾಜಶೇಖರ್ ರವರ ಒಂದು ಊರು ಎರೆಡು ಮನಃಸ್ಥಿತಿಗಳು ಲೇಖನ ನೋಡಿ.</div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-28971096068634035392010-04-19T13:39:00.000-07:002010-04-19T13:40:52.422-07:00ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ : ಒಂದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ನೆನಪು<span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'Times New Roman';font-size:medium;"><div style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, 'Bitstream Vera Sans', sans-serif; font-size: 100%; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; background-image: initial; background-attachment: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; background-color: rgb(255, 255, 255); padding-top: 10px; padding-right: 10px; padding-bottom: 10px; padding-left: 10px; font: normal normal normal 1.1em/normal Verdana, Tunga, Kedage, 'Lohit Kannada'; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; "><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಈ ಲೇಖನ ೧೩ ರಂದು ಬರೆದಿದ್ದರೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತೇನೋ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">೭ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನನ್ನ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಇಮೇಜ್ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದಾಗ ನೆನಪಾದದ್ದು.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><br /></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> <img class="gwt-Image mceItem" src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAONcMAEbAS5MHThbS7GmqWpkrT8M_8Idh9oqbKomXcy-8Dm61a5AxuFYBDyaL93EotLCdh7xfCyeaqv9xa_CK8YAm1T1UD_jLa4H1mtbhhKN5ou0OU6QuaFF.jpg" mce_src="http://images.orkut.com/orkut/photos/OgAAAONcMAEbAS5MHThbS7GmqWpkrT8M_8Idh9oqbKomXcy-8Dm61a5AxuFYBDyaL93EotLCdh7xfCyeaqv9xa_CK8YAm1T1UD_jLa4H1mtbhhKN5ou0OU6QuaFF.jpg" alt="" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; border-style: initial; border-color: initial; width: 225px; height: 450px; " /></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬರೆದುಮೊನ್ನೆ ೧೩ ಕ್ಕೆ ಒಂದು ವರ್ಶವಾಯಿತು.. ಆಗ ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ರವರ ಸಿನಿಮಾಗೆ ರಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಖುಶಿ ಮಾತ್ರವಿತ್ತೇ ಹೊರತು.. ಒಂದು ವರ್ಶದನಂತರ ಹೀಗೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆಯಾದರು... ಮರೆಯಲಾಗದ ನೆನಪನ್ನು ಮಾಡಿದೆ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಹಾಗೆ ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ಗರಗರನೆ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಲಾವಿದನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಾನು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ತೆರೆಯ ಹಿಂದೆಯೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಆ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದೆ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಆ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳು ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ರೊಡನೆ ಮೈಸೂರಿನ ಲಲಿತಮಹಲ್ನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ದಿನಗಳು ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಯೂಟ್ಯೂಬ್ನಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾದುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಾನು ತುಂಬಾ ದಿನಗಳಿಂದ ನೋಡಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಸಿನೆಮಾ ಇದು ಮರುದನಾಯಗನ್...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಇದರ ವಿಶೇಷತೆಗಳು ಹಲವು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದುದು ಈ ಚಿತ್ರ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಂಡರೆ... ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ರವರ ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಕೊನೆ ಸಿನೆಮಾ ಎಂಬ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆಯು ಆಪ್ತರಕ್ಷಕ ಸಿನೆಮಾದಿಂದ ಮರುದನಾಯಗನ್ ಪಾಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ರವರು ನಟಿಸಿದ್ದಾರೆ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">http://www.youtube.com/watch?v=ytQQm8J7PHY&feature=</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><br /></p></div></span>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-60106428036735772002010-03-21T12:08:00.000-07:002010-03-21T12:15:41.444-07:00ನಗ್ನತೆ: ಸಮಕಾಲೀನ ಪುನರಾವಲೋಕನ<div><br /></div><div>ನಗ್ನತೆ: ಸಮಕಾಲೀನ ಪುನರಾವಲೋಕನ</div><div><br /></div><div><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdQZ0hb2PVIklRBm0MblqOckIFuL3-EtPxW1KURiXFdXoMzYVK7KTtdsXgUmLKAuDjx1qfgIW-GR7KWYHxiUwwehTxjgLra8thuJHilKRkWunezZDusiCSM1CTwVv3dwEHFSFRGYVnoFZL/s512/scan0001.jpg" /></div><div><br /></div>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-56738703876061150232010-02-10T13:09:00.001-08:002010-05-03T12:43:19.485-07:00ಸಂಖ್ಯೆ ೧೪<span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'Times New Roman';font-size:medium;"><div style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, 'Bitstream Vera Sans', sans-serif; font-size: 100%; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; background-image: initial; background-attachment: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; background-color: rgb(255, 255, 255); padding-top: 10px; padding-right: 10px; padding-bottom: 10px; padding-left: 10px; font: normal normal normal 1.1em/normal Verdana, Tunga, Kedage, 'Lohit Kannada'; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; "><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><span class="Apple-style-span" style=" line-height: 19px; font-size:15px;"></span></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; "></span></p><div style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Tahoma, Verdana, Arial, Helvetica, 'Bitstream Vera Sans', sans-serif; font-size: 100%; margin-top: 0px; margin-right: 0px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; background-image: initial; background-attachment: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; background-color: rgb(255, 255, 255); padding-top: 10px; padding-right: 10px; padding-bottom: 10px; padding-left: 10px; font: normal normal normal 1.1em/normal Verdana, Tunga, Kedage, 'Lohit Kannada'; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; "><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಾಗ್ತಿತ್ತು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅದು ಮೆಸೇಜ್ ರಿಂಗ್ ಟೋನ್...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕ್ತಿದ್ದ 10...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಗೂಡ್ ಶೆಡ್ ರೋಡಲ್ಲಿ ಫುಲ್ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ , ಗಾಡಿ ಸೈಡ್ಗೆ ಹಾಕೋದಿಕ್ಕು ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ... ಸಿಗೋ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಗ್ಯಾಪ್ನಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ನುಗ್ಗಿಸ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದ ಅವನು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅವನಿಗೊತ್ತು ಅದು ರೇಖಾ ಕಳಿಸ್ತಿರೋ ಮೆಸೇಜ್.. ಅಮರ್ ಹೋಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಇರುವ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದಾಳೆ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಛೇ ಈ ಸಿಗ್ನಲ್ ಈಗ್ಲೇ ಬೀಳ್ಬೇಕಿತ್ತಾ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಗಾಡಿ ಆಫ್ ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ರೇಖಾ ಜೊತೆ ಲಾಂಗ್ ಡ್ರೈವ್ ಹೋಗ್ಬೇಕಲ್ಲ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಇರ್ಲಿ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಪ್ರಯತ್ನದ ಫಲ ಇವತ್ತು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> ಭಾನುವಾರದ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆಗಿದ್ರಿಂದ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದೋನಿಗೆ ದಿನಾ ಏಳಕ್ಕೆ ಹೊಡ್ಕೊಳ್ಲೋ ಅಲಾರಂ ಹತ್ತು ಘಂಟೆವರೆಗೂ ಬಡ್ಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ರೂ ಎಚ್ಚರಾನೆ ಇರ್ಲಿಲ್ಲಾ.. ಆದ್ರೆ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ಮೆಸೇಜ್ ಬಂದ್ ತಕ್ಷಣ ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾಗೋಗಿತ್ತು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡಿದ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">neenandre nanage thumbaa ista..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">lve u..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕಣ್ಣ್ ಉಜ್ಕೊಂಡ್ ಮತ್ತೆ ಸ್ಕ್ರೋಲ್ ಡೌನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡಿದ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಂಬಕ್ಕಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅದೇ ನಂಬರ್..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಎಷ್ಟು ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದ್ರು ಒಂದ್ಸರೀನೂ ಮಾತಾಡಿಸೋದಿರ್ಲಿ ತಿರುಗೀನೂ ನೋಡಿರ್ಲಿಲ್ಲ.. ಅಂತದ್ದು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ರೀ ಎಲ್ರೀ ನುಗ್ತೀರಾ ಸಿಗ್ನಲ್ ಹಾಕಿರೋದು ಕಾಣಿಸ್ತಿಲ್ವಾ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕಿರಾಚಾಡ್ತಿದ್ದಾನೆ XL ಮೇಲೆ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಹಿಡ್ಕೊಳ್ಳೋದಿಕ್ಕು ಜಾಗ ಇಲ್ದಂಗೆ ಪೇಪರ್ಸ್ ಬಂಡಲ್ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿರೋ ಪಾರ್ಟಿ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ರಿಂಗಾಯ್ತು 11</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಯಾಕೋ ಇವತ್ತು ಸಿಗ್ನಲ್ಲ್ ತುಂಬಾ ಧೀರ್ಘ ಅನ್ನಿಸ್ತಿತ್ತು ಅವನಿಗೆ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕಾಟನ್ ಪೇಟೆ ಒಳಗಡೆಯಿಂದಾದ್ರು ಬರ್ಬೇಕಿತ್ತು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಆಗ್ಲೇ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ಲೇಟಾಗಿದೆ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಹೆಂಗೋ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡೋಣ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಎರೆಡು ಐಸ್ಕ್ರೀಮ್ ಎಕ್ಸಟ್ರಾ ಕೊಡಿಸಿದ್ರಾಯ್ತು... ಕೂಲ್ ಆಗ್ತಾಳೆ.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ತಕ್ಷಣ ಎದ್ದು ಕೂತ... ಆ ನಂಬರ್ಗೆ ಡಯಲ್ ಮಾಡ್ದ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಆಕಡೆ ರಿಂಗಾಗ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ನೆನಪಾಯ್ತು ನಿನ್ನೆ ಸೌಮ್ಯ ನಾಳೆ ನಿನಗೆ ಸರ್ಪ್ರೈಸ್ ಇದೆ ಅಂತ.. ಅದು ಇದಾ....</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಹಲೋ.. ಆ ಕಡೆ ಮೌನ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ಹಲೋ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮೌನ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ಹ... ಹೆಲೋ ಆಕಡೆಯಿಂದ ಇಂಪಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿತ್ತು ರೇಖಾ ಧ್ವನಿ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಆ ನಂತರ ಕರೆನ್ಸಿ ಖಾಲಿ ಆಯ್ತೋ ಬ್ಯಾಟರಿ ಖಾಲಿ ಆಯ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಆಯ್ತು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">1.30 ಗೆ ಅಮರ್ ಹೋಟೆಲ್ ಮುಂದಿರೋ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಳಿ ಮೀಟ್ ಆಗೋದಂತ ಫಿಕ್ಸ್ ಆಗಿತ್ತು.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಇವ್ನು ಎದ್ದು ರೆಡಿ ಆದೋವ್ನೆ ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡು ಸೀದಾ ಪಿವಿಆರ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಟಿಕೆಟ್ ತಗೊಂಡು ಮತ್ತೆ ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬರೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಲೇಟಾಗಿತ್ತು.. ಅದರಲ್ಲಿ ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಬೇರೆ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಹಿಂದೆಯಿಂದ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಬಡ್ಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾರನ್ ಗದ್ದಲ ಸಿಗ್ನಲ್ ಬಿಟ್ಟಿರೋದನ್ನ ಕನ್ಫರ್ಮ್ ಮಾಡ್ತು.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಗಾಡಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಆಯ್ತು... ಗೇರ್ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿದ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ರಿಂಗಾಯ್ತು 12</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಛೇ!! ಏನ್ ಹುಡ್ಗೀರಪ್ಪಾ ಗ್ಯಾಪ್ ಇಲ್ದೀರಾ ಮೆಸೇಜ್ ಕಳಿಸ್ತಾರೆ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಬಿಎಂಟಿಸಿ ಪಕ್ಕ ಇರೋ ಗ್ಯಾಪಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿಸಿದ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಉಪ್ಪಾರಪೇಟೆ ಪೋಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ಕಾರ್ನರ್ ಹತ್ತಿರ ಬರೋಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ,</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೊಂದು ರಿಂಗ್ 13</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮುಂದೆ ಸಿಗ್ನಲ್ ಗ್ರೀನ್ ಲೈಟ್ ಇತ್ತು,</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಬೇಗ ಹೋಗ್ಬಿಡೋಣ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಓ ಮತ್ತೆ ಸಿಗ್ನಲ್ .. ಮಾಮ ಆಕಡೆ ನೋಡ್ತಿದ್ದಾನೆ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಸರಿ ಜಂಪ್..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ರಿಂಗಾಯ್ತು 14 </p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಯಾರ್ ಕಂಡು ಹಿಡಿದ್ರೋ ಏನೋ </p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಮ್ ಕಷ್ಟಾನೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋದಿಲ್ಲ ಈ ಹುಡ್ಗೀರು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ತೆಗೆದು ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದ,</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ .. ಈ ಗುಡಿ ಹತ್ರಾನೆ ಇರು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ನಲ್ಲಾ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ಳಾ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮೆಸೇಜ್ ಏನ್ ಕಳಿಸವ್ಳೇ .. ಜೇಬೊಳಗಿಂದ ಮೊಬೈಲ್ ತೆಗೆದ.. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ ಪಿವಿಆರ್ ಟಿಕೆಟ್ಸ್ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು ಬಗ್ಗಿ ಹಾಗೇ ಟಿಕೆಟ್ ಎತ್ಕೊಳ್ತಾ ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡಿದ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">1.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">2.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">3.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">4.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">5.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">6.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">7.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">8.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">9.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">10.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">11.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">12.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">13.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">14.wru</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">:)</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕೈಯಲ್ಲಿರೋ ವಾಚ್ ನೋಡ್ದ 2.14</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ ಇವ್ಳು</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> ಓ ಅಲ್ಲಿ.. (ರಸ್ತೆಯ ಆ ಕಡೆ ಇದ್ಳು)</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಬಾ ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಿಧಾನ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅವ್ಳು ರಸ್ತೆ ದಾಟೋ ಗ್ಯಾಪಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕನಸಿಗೆ ಜಾರಿದ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಹಾಗೇ ಮುಂದೆ ಅವಳ ಜೊತೆ ನೈಸ್ ರೋಡ್ನಲ್ಲಿ ಲಾಂಗ್ ಡ್ರೈವ್ ಹೋಗಿ ಹಾಗೇ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನಿಕ್ ಸಿಟಿಯಿಂದ ಪಿವಿಆರ್ ಗೆ ಎಂಟ್ರಿ ಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಟಿಕೆಟ್ !!! ಇನ್ನೊಂದೆಲ್ಲಿ ಓ ಅಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದೆ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುತ್ಕೊಂಡೇ ತಗೊಳ್ಳೋದಿಕ್ಕೆ ಹೋದ..ಹಾಗೇ ಬಲಗಾಲನ್ನು ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ಮಾಡ್ತಾ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪಾನೆ ಜರುಗಿಸುತ್ತಾ ಟಿಕೆಟ್ ಎತ್ಕೊಳ್ಲೋದಿಕ್ಕೆ ಕೈ ಮುಂಚಾಚಿದ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> ಬ್ಯಾಲೆನ್ಸ್ ತಪ್ತು.. ಹಾಗೇ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಧಡಾರ್.. </p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಇನ್ನೋವಾ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿದ ಕಾಲ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗಿತ್ತು..</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ರೋಡ್ ದಾಟಕ್ಕೆ ಬಂದ ರೇಖಾ ರೋಡ್ ಮಧ್ಯ ನಿಂತಲ್ಲೇ ಸ್ತಬ್ದವಾಗಿ ನಿಂತಳು...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅವಳ ಕಾಲ ಬಳಿಗೆ ಪಿವಿಆರ್ ಟಿಕೆಟ್ ಹಾರಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಬಿತ್ತು.</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಕಣ್ಣು ನೆಲದೆಡೆಗೆ ನೆಟ್ಟಿತ್ತು,</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅದು ಟಿಕೆಟ್ಟನ್ನು ನೋಡ್ತಾ ಇತ್ತ</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅಥವಾ......</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><br /></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><br /></p></div><p></p><p></p><p></p></div></span>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-38768932677703000302009-12-29T11:44:00.000-08:002009-12-29T11:46:28.320-08:00ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಂಡ ಆ ಮೂರು ಘಟನೆಗಳು...<span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, Tunga, Kedage, 'Lohit Kannada'; font-size: 15px; line-height: 19px; "><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಅರಮನೆ ಮೈದಾನನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವೇ ಸತ್ಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ... ಮೂವರು ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಸಂಜೆ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಆಗಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಮೈದಾನ ತುಂಬಿತ್ತು... ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಜನರ ಮದ್ಯೆ ತೂರಿಕೊಂಡು ಒಂದೆಡೆ ಇದ್ದ ಲೇಸರ್ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟ್ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದ ಸ್ಕ್ರೀನಿನ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಕೂತೆ...ಸಂಜೆ ಆರಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಶುರುವಾಯಿತು.. ಸತತ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಕೈಮೇಲೆ ನಿಂತ ರೋಮ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮುಗಿದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಅದೇ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ಅರಮನೆ ಮೈದಾನದಿಂದ ಮತ್ತೀಕೆರೆಯಲ್ಲಿನ ಮನೆಯವರೆಗೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಮನೆ ಸೇರುವವರೆಗೂ ನಿಂತ ರೋಮ ಮಲಗಿರಲಿಲ್ಲ....ರೆ ರೆ ರೇ...ರೆರೆ ರ ರಾ... ಅಂತ... ಅಂದು ಹತ್ತು ಘಂಟೆಯಾದರು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ದಣಿಯವರಿಯದೆ once more ಅಂತೇಳಿ ಜನ ಕೇಳಿದಷ್ಟು ಸಲವೂ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ... ಆಗ ನಾನು ಕುಣಿದು ಕುಣಿದು ಆನಂದಿಸಿದೆ... ಅಷ್ಟು ಜನಸಾಗರವನ್ನು ಒಂದೆಡೆಗೆ ಸೇರಿಸುವ ಸೆಳೆತವಿರುವ ನಿಮ್ಮ ಧ್ವನಿಯ ಕಂಡು ಮನಸ್ಸು ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯಿತು.....</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "> </p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; "><img src="http://lh3.ggpht.com/_kg8W1XFNSTM/SzpbfYdXlAI/AAAAAAAAAmg/nFQIoothMAk/s512/2005041417670301.jpg" alt="" style="border-top-width: 0px; border-right-width: 0px; border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-style: initial; border-color: initial; border-style: initial; border-color: initial; width: 349px; height: 512px; " /></p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ಮತ್ತೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಎದುರಿಗೆ ನೋಡುವ ಭಾಗ್ಯ ದೊರೆತದ್ದು ಎರೆಡು ಬಾರಿ ೭ನೇ ಕಲಾಮೆಳದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕಾಕನಕೋಟೆ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ...</p><p style="margin-top: 1em; margin-right: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; ">ನಿಮ್ಮನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯಾದರು ಭೇಟಿಯಾಗಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರು... ಇವತ್ತು ನಿಮ್ಮ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರಲು ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ.. ಕಾರಣ.. ನೀವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವವನ್ನು ಒಪ್ಪಲು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ... ಅಲ್ಲಿನ ನಿಮ್ಮ ದೈಹಿಕ ಅಗಲುವಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಭಾವವನ್ನು ಮನ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು ಮನಸ್ಸು ಹಿಂಜರಿಯಿತು... ನಿಮ್ಮ ಹಾಡುಗಳ ಮೂಲಕ ನೀವು ಸದಾ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿರುತ್ತೀರಿ.... ಆ ಭಾವ ಈ ನನ್ನ ಭೌತಿಕ ದೇಹ ಇರುವವರೆಗೂ ಸದಾ ಇರುತ್ತದೆ...</p></span>ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9086033964675919633.post-78160342157774889042009-11-23T11:48:00.000-08:002012-09-20T00:13:48.627-07:00ಸ್ನಿಗ್ಧ ನಗೆಯ... ಮುದ್ದು ಮುಖದ ಹುಡುಗಿ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ಮೈಸೂರಿನ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣ....<br />
ಕಾವೇರಿ ಎಕ್ಸ್ ಪ್ರೆಸ್ ಪ್ಲಾಟ್ಫಾರಂಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದಂಗೆ ಜನ ಸೀಟ್ ಹಿಡಿಯಲು ನುಗ್ಗತೊಡಗಿದರು...ನಾನೂ ನುಗ್ಗಿದೆ. ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕ ಕುಂತ್ರೆ ನಿದ್ದೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು... ಅನ್ನೋ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ.<br />
ಅಂತೂ ಸಿಕ್ತು.....<br />
ಕುಂತ್ ತಕ್ಷಣ ಕಿವಿಗೆ ಹಿಯರ್ ಫೋನ್ ಹಾಕ್ಕೋಂಡ್ ಕಿಟಕಿಯೊಳಗಿಂದ ಪ್ಲಾಟ್ ಫಾರಂ ಮೇಲಿರುವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಯಾರೊ ಕರೆದಂತಾಯ್ತು... ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡ್ದೆ..<br />
೪೦ ರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಇಂದಿನ ಆಧುನಿಕ ಮಹಿಳೆ...(ಆಧುನಿಕ ಯಾಕೆ ಅಂತಂದ್ರೆ ೪೦ ರ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಹಿಳೆ ಚೂಡಿದಾರ್ ಹಾಕಿರೋದ್ರಿಂದ ನನಗೆ ಮಾಡ್ರನ್ ಅನಿಸಿರಬೇಕು)<br />
ರಿನನ್ದ್ಬ್ಫ಼್ಬ್ಸಾಬಸ್ದ್....ಚಕ್ಜ್ದಹಸ್ಜಹ್ಜ್ಕ್ದಸ್ಧಚ್ವ್....<br />
ಸರಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ<br />
ಕಿವಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಇಯರ್ಫೋನ್ ತೆಗೆದೆ...<br />
ರಿಸರ್ವೇಶನ್ ಇಲ್ದೇ ಇದ್ರು ಇಲ್ಲಿ ಕುತ್ಕೋಬಹುದಾ....<br />
ಬೆಂಗಳೂರ್ ವರೆಗೂ ಕುತ್ಕೋಬಹುದು..<br />
ಹಾಗಾದ್ರೆ ಓಕೆ.. ನಾವ್ ಮದ್ದೂರು ಇಳ್ಕಂತೀವಿ...<br />
ಆ ಕಡೆಯಿಂದ ಒಂದು :)<br />
ನಾನೂ ಒಂದ್ :) ಕೊಟ್ಟೆ.<br />
ಆಕೆ ಮಗಳನ್ನು ಕರೆದು( ಬಹುಶಃ ಆಕೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಳೇನೋ) ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಕೂರಿಸಿ ತಾನು ಪಕ್ಕ ಕೂತಳು.<br />
ನಾನು ಮತ್ತೆ ಸಂಗೀತ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋದೆ...<br />
೦೮.೧೫<br />
ಟ್ರೈನ್ ಹೊರಡಲು ಶುರುವಾಯ್ತು...<br />
ಪ್ಲಾಟ್ಫಾರಂ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕ ಅಂಧಕಾರ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು... ದೂರದಲ್ಲಿ ಲೈಟ್ಸ್ ಮಿಂಚಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.<br />
ಇನ್ನಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರೈಲಿನ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ಗಾಳಿಯು ಜೋರಾಗಿ ಕಿಟಕಿಯೊಳಗಿಂದ ಒಳ ನುಗ್ಗತೊಡಗಿತು...<br />
ಆ ಗಾಳಿಗೆ ಆಕೆಯ ಮುಂಗುರುಳು ಆಕೆಯ ಮುದ್ದು ಮುಖದೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡತೊಡಗಿತು... ಮೊದ ಮೊದಲು ಮುಂಗುರುಳ ತುಂಟಾಟವನ್ನು ತೋರು ಬೆರಳನಿಂದ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವಳು.. ಇನ್ನು ಆಗದು ಎಂಬಂತೆ ಮುಂಗುರಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಎಳೆದು ಕೂದಲಿನೊಂದಿಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಬಿಗಿದು ಗಂಟಾಕಿದಳು. ತನ್ನಾಟ ಇನ್ನು ಸಾಗದಂತೆ ಮಾಡಿದ.. ಆ ಟ್ರೈನ್ ಡ್ರೈವರ್ ನನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತಾ.. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗು ತಾನು ಸವಿದ, ಸವರಿದ ಆ ಮುದ್ದು ಮುಖವನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಮುಂಗುರುಳು ಆ ಗಂಟಿನೊಳಗೆ ಮುದುಡಿ ಮಲಗಿತು.<br />
ಆಕೆ ಕೂದಲನ್ನು ಗಂಟಾಕುವಾಗ ಕಂಡಿತು ಮುದ್ದು ಮುಖದ, ಸ್ನಿಗ್ದ ನಗುವಿನ ಆಕೆಯ ಮುಖ... ನನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ರಷ್ಟು ಆಕರ್ಶಕವಲ್ಲದಿದ್ದರು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕಂಡಳು...<br />
ಅಂಗೈ ಚಡಪಡಿಸತೊಡಗಿತು...<br />
ಏನೋ ಕಳೆದು ಹೋದದ್ದನ್ನು ಹುಡುಕುವಂತೆ... ಮರೆತುಹೋದದ್ದನ್ನು ನೆನೆಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿತ್ತು ಆ ಚಡಪಡಿಕೆ... ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಕೈ ಬ್ಯಾಗ್ ಕಡೆಗೋಯ್ತು... ಬ್ಯಾಗಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹುಡುಕತೊಡಗಿತು<br />
ಏನು..?<br />
.....?<br />
ಆ ಸಿಕ್ತು ... ಸ್ಕೆಚ್ ಬುಕ್...<br />
ಹೌದು ಟ್ರೈನ್ ಪ್ರಯಾಣ ಕಡಿಮೆ ಆದದ್ದೇ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಮಾಡೋ ಅಭ್ಯಾಸವೇ ಬಿಟ್ಟೋಗಿತ್ತು...<br />
ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಯಾವಾಗ ಮಾಡಿದ್ದು..<br />
ಹೌದು.. ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ದೆಹಲಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಮಾಡಿದ್ದೇ ಮತ್ತೆ ಮಾಡೇ ಇಲ್ಲ...<br />
ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಸ್ಕೆಚ್ ಬುಕ್ .. ಪೆನ್ ಕೈಗೆ ಬಂದಾಗಿತ್ತು.<br />
ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಮುಂದೆ ಯಾರೇ ಕುಂತಿರ್ಲಿ.. ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೆ ಅವರ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ...<br />
ಅವ್ರ ಪರ್ಮೀಶನ್ ಇರ್ಲಿ ಇಲ್ದೇ ಇರ್ಲಿ....<br />
ಆದ್ರೆ ಇವತ್ತ್ಯಾಕೋ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ..<br />
ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ...<br />
ಸರಿ ಸುಮ್ನೆ ಡ್ರಾಯಿಂಗ್ ಮಾಡೋಣ... ಹಂಗಾದ್ರು ಆ ಹುಡುಗೀನ impress ಮಾಡೋಣ...<br />
ಉಹುಂ..<br />
ಆ ಹುಡುಗೀ ಮುಖಾನೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ...<br />
ಅವ್ರಮ್ಮ ನೋಡಿ ಗಲಾಟೇ ಮಾಡಿದ್ರೆ... ಆ ಮುಖಾನ ಹಾಗೇ manuplate ಮಾಡ್ತಾ ಹೋದೆ... ಆ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ರೇಖೆಗಳು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡವು....<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKmxTZU02LbCdE8Z3tz-3ArZ-jYDpbinknlCQY9MAs1g3k9Jk2XVZi7s4l4cgHN4gHm5XayjNz4RNSfhmxQy_b9CstyQJ8G7NPRcwsbfzFsq88wAVW1A5DSGD9ovH3OXYx1DFr0ITJ3ywr/" style="height: 332px; width: 442px;" /><br />
<br />
ಸಾಕೆನಿಸಿತು<br />
ಅಲ್ಲೇ ಬರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ<br />
"ಪಯಣದ ಪಯಣಿಗನಿಗೆ<br />
ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗುವುವು<br />
ಹಲವು ಮುಖಗಳು.<br />
ನೆನಪಿನ ಸೌದಕ್ಕೆ<br />
ಹಲವು ಸ್ತಂಬಗಳು<br />
ಸ್ತಂಬಕ್ಕಿಲ್ಲ ಯಾವುದೇ<br />
ಅಡಿಪಾಯಗಳು....<br />
ಆದರು ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ<br />
ನೆನಪುಗಳ ಸೂರಿನಡಿಯಲ್ಲಿ<br />
ಸೌದದ ಸೆರಗಲ್ಲಿ<br />
ಕನಸುಗಳ ಕಾನನದಲ್ಲಿ<br />
ಕಾರ್ಗತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ನೆರಳಂತೆ<br />
ಕಂಡೂ ಕಾಣದಂತೆ.<br />
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಮಂಡ್ಯ ದಾಟಿ ಮದ್ದೂರು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು...<br />
ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರು ಆಕೆಯ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡದೇ ಇರಲಾಗಲಿಲ್ಲ...<br />
ಮತ್ತೆ ಆಕೆಯ ಚಿತ್ರಬರೆದು ಸೆರೆಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ... ಮೂರು ವರ್ಶಗಳ "ಅಂತರ" ತನ್ನ ಅಂತರವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿತು.. ನನ್ನ ರೇಖೆ ವಕ್ರವಾಯಿತು.. ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಆ "ಅಂತರ" ಕಿಸಕ್ಕನೆ ಕಿಸಿಯಿತು... ಮತ್ತೆ ಪದಗಳ ದಾಸ್ಯಕ್ಕೆ ಶರಣಾದೆ...<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZmIjpjOSyFVdQfYa7VuFploLdQEBLNkRHDnEBPnqMHyw6BYS4NEG52yrsThrMFDpLyTRGTJo2xKG4VSlREBHJOYp3H0fgjQpuiL55i6bMs1y69I1MmknOX_6WU8V18f9dnrmqXWOU97kR/" style="height: 331px; width: 442px;" /><br />
ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ<span dir="ltr" id=":1az"> </span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಮಾಯವಾಗಲಿದೆ ಆ ಮುದ್ದು ಮುಖವು....</span><span dir="ltr" id=":1az"> </span><span dir="ltr" id=":1az"> </span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಅದರ ಸೂಚನೆಯೋ ಎಂಬಂತೆ</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಬೆಳಕಿನಡಿಯಲ್ಲಿನ ಕಿಟಕಿಯೊಳಗಿಂದ</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಬರೀ ಕತ್ತಲು....</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಕತ್ತಲೊಳಗಿಂದ ಬರುತ್ತಿರುವ ತಂಗಾಳಿಯು</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ನೆನಪಿಸುತ್ತಿದೆ ಆ ಸ್ನಿಗ್ದ ನಗೆಯ.</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಮತ್ತೆ ಮುಂದುವರೆಯಲಿದೆ</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ನೆನಪಿನ ನಗಾರಿಯ ಸದ್ದಿನೊಂದಿಗೆ</span><br />
<span dir="ltr" id=":1az">ಮುಂದಿನ ನನ್ನೀ ಪಯಣವು...</span><br />
<span dir="ltr">ಆ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕಾಕ್ತಾ ಇನ್ನೊಂದೆರೆಡು ಚಿತ್ರಗಳ ರಚಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋದೆ...</span><br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOR6v3V2aBpkm02gCiMh5U9qLPcT1pftwxMsfaSDtibkKU-2gtpgir1vTQHc2p6oL2FK4f2vxnUmtlqxGDFAByX5wOXR1B9jklZxbTimeNYVX7uftGFFdzYhAkrde1fxJF5eNDDaK_yVjL/" style="height: 331px; width: 442px;" /><br /><span dir="ltr"></span><br />
<span dir="ltr"><br /></span>
<span dir="ltr">ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಸೋನು ನಿಗಂ "ಕಲ್ ಹೋನ ಹೋ" ಎಂದು ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡ...<br /><br /><br /><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1hW8M2iT2WQEGePtZkaD9bOfYiuwbQLIOxA0SpPk7itJJRBVSmgXZDSVR31ebZb73gTUSSxxJnLxlwYgHUFEWkr5TTcMIbSKbPCIBxIyHrbUWGoLuxLka_t3He0OpVOguywUhXN2v9Es1/" style="height: 331px; width: 442px;" /><br /><br /><br /><br /><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaSztzf4Ww9xblzhrGv81uFwylBcailDkbre6CaGHmiWeCK10ZFYxW9AgDRPiMZT9JUqJA-5fxz6M1_ISgnw5EJLq45JvyZi6-UWLrBsntOJCeWkXIlLHxhM4NBPQz4KqWRYDOWRCsRwNE/" style="height: 331px; width: 442px;" /></span></div>
ಮಂಸೋರೆhttp://www.blogger.com/profile/09491385921591775322noreply@blogger.com0